چکیده: برای بررسی جریان سیالات نیوتنی در یک محیط متخلخل از قانون دارسی استفاده می‌شود که برای شاره‌های نیوتنی، تابعیت ‌خطی بین سرعت و گرادیان ‌فشار را پیش‌بینی می‌کند. اما این قانون برای جریان سیال ‌غیرنیوتنی در محیط ‌متخلخل معتبر نیست و برای بررسی جریان سیال ‌غیرنیوتنی در یک محیط‌ متخلخل، باید از قانون‌های اصلاح شده‌ی‌ دارسی استفاده کرد. در مقایسه با جریان‌های سیالات نیوتنی، تعداد کمی مدل ماکروسکوپیک ریاضی برای جریان‌های سیالات غیرنیوتنی در محیط متخلخل، ارائه شده است. بر مبنای اصل تشابه با معادله‌ی ساختاری ‌اولدروید-بی، مدل اصلاح شده‌ی‌ دارسی-‌اولدروید که یک مدل پدیده ‌شناسی محسوب می‌شود، برای جریان سیالات ویسکوالاستیک در محیط متخلخل،‌ بدست آمده است. مدل اصلاح شده‌ی ‌دارسی-‌اولدروید، رابطه‌ی افت فشار و سرعت را برای جریان سیالات ویسکوالاستیک در یک محیط متخلخل نشان می‌دهد و دارای دو ثابت زمانی، رهایی از تنش و تأخیر در تنش است که از خواص رئولوژیکی سیالات غیرنیوتنی محسوب می‌شوند. به دلیل عدم وجود مطالعات تجربی در مورد رابطه دارسی‌-اولدروید، هدف از پژوهش حاضر، راستی‌آزمایی این رابطه است. برای بررسی رابطه دارسی‌-اولدروید از سلول هل-شاو که شبیه‌ساز محیط متخلخل است، استفاده می‌شود. همچنین نیاز به سیالی است که از مدل ساختاری اولدروید-بی تبعیت کند. به همین منظور از محلول پلیمری باگر برای انجام آزمایش‌ها استفاده می‌شود و با توجه به اینکه رابطه دارسی-‌اولدروید، ناپایا است از دبی‌های متغیر استفاده می‌شود. براساس رابطه‌ی ‌دارسی‌-اولدروید، رابطه‌ی ‌تئوری اختلاف ‌فشار دو سر سلول هل-شاو بدست می‌آید و با کمینه ‌کردن اختلاف این رابطه تئوری با نتایج حاصل از داده‌های‌ آزمایشگاهی، ثابت‌های‌ زمانی رهایی از تنش و تأخیر در تنش بدست می‌آیند. از مقایسه قرار دادن ثابت‌های ‌زمانی بدست ‌آمده از مدل دارسی‌-اولدروید با نتایج حاصل از تست ‌رئومتری مشخص شد که این مدل، با تقریب ضعیفی، با داده‌های ‌آزمایشگاهی بدست آمده از سلول هل-شاو، تطابق دارد.