چکیده: سلول های فتوولتاییک متشکل از مواد نیمه هادی هستند که بخشی از پرتوهای منتشرشده از خورشید(پرتوهایی با طول‌موج کوتاه) را به طور مستقیم به الکتریسیته تبدیل می کنند. به دلیل اینکه تمام امواج جذب‌شده به الکتریسیته تبدیل نمی شوند، در سلول ها این موضوع منجر به تولید حرارت شده و درنتیجه آن، بازدهی سیستم فتوولتاییک کاهش می یابد. با افزودن سیستم بازیاب حرارتی به واحد فتوولتاییک، می توان علاوه بر بازده الکتریکی، بازده کلی سیستم را که شامل بازده الکتریکی و حرارتی می-شود، افزایش داد. این سیستم ها به واحدهای فتوولتاییک حرارتی معروف هستند. در این پژوهش، به بررسی اثر تغییر سیال خنک کننده رایج این سیستم ها از آب به نانوسیال در بازدهی کلی سیستم به صورت آزمایشگاهی پرداخته شده است. نانوسیال بکار گرفته‌شده در این آزمایش از نوع مغناطیسی (نانوفروسیال) و سیال های مورداستفاده آب مقطر، نانوفروسیال 1% و 3% جرمی انتخاب‌شده است. به عنوان ایده ای نوین در این پژوهش نانوفروسیال، در قسمت خنک کاری، جهت بررسی اثر میدان مغناطیسی بر بازده کلی سیستم، تحت تاثیر دو نوع میدان مغناطیسی ثابت و متغیر با فرکانس، قرارگرفته است. آزمایش ها در محیط آزمایشگاهی و به کمک شبیه ساز خورشیدی تحت دو تابش ثابت 1100 و 600 وات بر مترمربع انجام‌شده است. نتایج نشان داده است که استفاده از نانوفروسیال3% جرمی، بازده کل سیستم را 45% و با اعمال میدان مغناطیسی متغیر با فرکانس 50 هرتز این مقدار در حدود 50% نسبت به حالتی که سیال عامل آب مقطر بوده افزایش‌یافته است. همچنین مقادیر به‌دست‌آمده با اعمال میدان مغناطیسی ثابت، نزدیک به حالتی است که میدان اعمال نمی شود. اگزرژی کل سیستم درحالی‌که میدان متغیر با فرکانس 50 هرتز اعمال می شود به مقدار 48 وات رسیده در حالی که این مقدار برای آب و سیستم فتوولتاییک به ترتیب در حدود 33 و 20 وات به‌دست‌آمده است.