چکیده: استفاده از پنل های فتوولتاییک جهت تولید برق در دنیا به سرعت در حال گسترش است و یکی از منابع مهم تجدیدپذیر جهت تامین انرژی دنیا در آینده محسوب می گردد. بازده سلولهای فتوولتاییک تجاری در دنیا معمولا زیر ۲۰% است و لذا محققان همواره به دنبال روش هایی جهت افزایش این بازده هستند. از آنجا که بازده سلول های فتوولتاییک با افزایش دمای آنها کاهش می یابد، یکی از این روش ها خنک کاری سلول ها است. چنانچه بتوان از حرارت جذب شده نیز استفاده نمود پنل ها را فتوولتاییک حرارتی یا PV/T می نامند. این خنک کاری می تواند توسط آب، هوا یا سیال های دیگر صورت بگیرد که استفاده از آب و هوا متداول ترین گزینه ها می باشد. در این پژوهش مدل‌سازی یک نوع پنل فتوولتاییک‌حرارتی (PV/T) آب‌خنک انجام شده است. آرایش سیستم انتخابی مبتنی بر کلکتور ورق-لوله مارپیچ است که به جای استفاده از یک لوله متصل شده به ورق پشت پنل، خنک کاری از طریق یک نیم لوله انجام شده است. از سوی دیگر سلول ها به جای قرار گرفتن بر روی بستر پلیمری (تدلار ) روی یک بستر فلزی قرار گرفته اند. با استفاده از این روش ها تعداد مقاومت های حرارتی کاهش یافته و به حداقل رسیده است. مدل سازی این سیستم در محیط نرم افزار متلب انجام شده و مدل ارایه شده با داده‌های تجربی به دست آمده از نمونه آزمایشگاهی ساخته شده در آزمایشگاه انرژی دانشگاه صنعتی شاهرود اعتبارسنجی شده است. سپس تحلیل پارامتری مدل انجام شده و برای رسیدن به طراحی مناسب تر، بهینه سازی چند هدفه با توجه به بازده حرارتی و الکتریکی و میزان افت فشار صورت گرفته است. نتایج کلی نشان می دهد بازده پنل ها با این روش خنک کاری از حدود ۱۰ درصد به ۱۲ درصد افزایش یافته است. از سوی دیگر بر اساس حرارت جذب شده بازده کلی پنل (مجموع حرارتی و الکتریکی) در ساعات اوج تابش تا بیش از ۸۰ درصد قابل دستیابی است.