چکیده: امروزه مفهوم بهینه یابی به عنوان یک اصل زیر بنایی در طراحی بسیاری از مسائل پیچیده مهندسی پذیرفته شده است. یکی از موارد بهینه یابی در سازه ها، بهینه یابی سطح مقطع اعضای سازه با رعایت قیدهای طراحی، به منظور دست یابی به کمترین وزن سازه می باشد. الگوریتم ژنتیک (GA) یکی از الگوریتم های فراابتکاری است که توانایی خود را در این زمینه به اثبات رسانیده است. اما کندی فرآیند بهینه یابی از طریق GA جهت نیل به نقطه بهینه و نیز آغاز تصادفی فرآیند بهینه یابی توسط GA، سبب می شود تا در برخی موارد GA بهینه محلی را بیابد و در آن متوقف شود. در این پایان نامه سعی شده است تا با ترکیب یکی از روش های بهینه یابی ریاضی (روش برنامه ریزی خطی دنباله‌ای) و الگوریتم ژنتیک، مشکلات مطروحه تا حد امکان برطرف شود. به منظور دست یابی به این مهم، با استفاده از روابط موجود در روش جبری نیروها در تحلیل سازه، فرمولبندی نوینی در زمینه مسائل بهینه یابی سطح مقطع سازه های خرپایی ارائه شده است که امکان استفاده از روش های بهینه یابی ریاضی را فراهم می سازد. نکته قابل ذکر آن است که قبل از شروع فرایند بهینه یابی توسط GA، با استفاده از روش برنامه ریزی خطی دنباله ای، حدود جواب بهینه مشخص می شود و در ادامه الگوریتم ژنتیک عهده دار کامل نمودن فرآیند بهینه یابی می شود. به عبارت دیگر در این روش از مزایای روش بهینه یابی ریاضی، در جهت ایجاد جمعیت اولیه GA و در نتیجه بهبود کیفیت نتایج استفاده شده است.