چکیده: PATها در شبکه‌های آبرسانی علاوه بر کاهش نشت آب، از اضافه فشار موجود در شبکه جهت تولید انرژی تجدیدپذیر بهره می‌گیرند. در بخش اول پژوهش حاضر به دلیل اهمیت مسائل زیست محیطی ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای و ذکر این نکته که در توابع هدف بهینه‌سازی موجود تنها به جنبه‌های آب و انرژی پرداخته شده است، تابع هدف جدیدی با رویکرد آب-انرژی-محیط زیست ارائه می‌گردد. نتایج تحلیل تابع هدف جدید بهینه‌سازی (تعداد، تنظیمات، جهت و موقعیت) PATها بر روی دو شبکه آبرسانی موسوم به ۲۵-گرهی (شبکه۱) و شبکه آبرسانی شهر دماوند (شبکه۲) حاکی از کاهش نشت به ترتیب ۴۰٪ و ۴۵٪ نسبت به شرایط قبل از بهینه‌سازی شبکه‌های مذکور است. اضافه شدن پارامتر هزینه اجتماعی کربن‌دی‌اکسید به تعرفه انرژی در تابع هدف جدید سبب گردیده تا دوره بازگشت سرمایه برای سه عدد PAT بهینه سازی شده در شبکه۱ حدود ۲/۴۵ ماه ثبت گردد. همچنین با توجه به میزان برق تولیدی توسط سه عدد PAT بهینه شده در شبکه۲ نصب این تجهیزات پاسخگوی نیاز برق حدود ۲۵۵ خانوار (کشور ایران) خواهد بود. در بخش دوم پژوهش حاضر به دلیل ضعف شاخص‌های قابلیت اطمینان موجود در تعیین اطمینان‌پذیری شبکه‌های مجهز به PAT از بعد انرژی (هنگام رخداد سناریوهای خرابی اجزاء)، برای اولین بار شاخص قابلبت اطمینان جدیدی با ماهیت انرژی به نام ERI معرفی شده و سپس با هدف بررسی عملکرد شبکه‌ها از نقطه‌نظر آب و انرژی، شاخص جدید با تعدادی از شاخص‌های قابلیت اطمینان هیدرولیکی موجود تلفیق می‌گردد. نتایج تحلیل عملکرد شبکه۱ از بعد انرژی (تحت تمام سناریوهای خرابی همزمان چندلوله) لوله‌های شماره ۲ و ۳۶ را به عنوان بحرانی‌ترین لوله‌ها جهت تعمیر و نگهداری معرفی می‌کند. به طور مشابه با تحلیل عملکرد شبکه۳ (شبکه متصل به مخزن شماره ۲۳ شهر تهران) در تمامی ابعاد انرژی، کفایت آب و برابری آب (تحت سناریوهای خرابی یک لوله) به ترتیب لوله‌های شماره ۲، ۴، ۳۱ و ۵۵ به عنوان بحرانی‌ترین لوله‌ها تعیین می‌گردند. در پایان، نتایج درصد اتلاف انرژی در اثر رخداد بدترین سناریوی خرابی نشان می‌دهد که خرابی همزمان لوله‌های ۲، ۱۲ و ۲۱ در شبکه۱ و لوله‌های ۲ و ۴ در شبکه۲ منجر به اتلاف کامل انرژی تولیدی توسط PATها خواهد شد و این موضوع می‌تواند نقش مهمی در مسائل بهینه‌سازی PATها ایفا نماید.