چکیده: با رشد جمعیت در مناطق شهری، نیاز به استفاده از حمل‌ و نقل عمومی ضرورت پیدا می‌کند، بنابراین نیاز به بررسی رفتار جریان عابر پیاده به صورت روز افزون احساس می شود. در این تحقیق، برای جریان عابران پیاده ای که از مترو استفاده می کنند، ابتدا به بررسی بهترین مدل سرعت - چگالی موجود که کمترین میزان خطا و بیشترین دقت را نسبت به چگالی بدست آمده از رابطه بنیادی q=kv دارد، پرداخته می شود. در این بررسی، چگالی بدست آمده از روابط دو پارامتری و چگالی بدست آمده از رابطه بنیادی مقایسه می شود. مشاهده می‌شود از بین روابط دو پارامتری، رابطه آندروود بیان بهتری از رفتار جریان عابر پیاده دارد و به داده‌های تجربی نزدیک‌تر است. در بخش بعدی تحقیق، مشخص شد در رابطه بنیادی، انطباق سرعت با چگالی آنی است، یعنی به محض تغییر چگالی، سرعت در لحظه تغییر می کند و برای افراد، زمان صفر برای تغییر سرعت حرکت در نظر گرفته می شود. وجود عامل اختیار در رفتار جریانات ترافیکی نیز از دیگر دلایل عدم انطباق داده های تجربی با داده های بدست آمده از رابطه بنیادی است. به طور کلی نمی توان سیستمی یافت که در آن جریان، دقیقا تابع مکان و چگالی باشد و معمولا یک تاخیر زمانی بین جریان و چگالی وجود دارد. به منظور در نظر گرفتن تاثیر این پارامترها، چگالی تجربی محاسبه و با چگالی بدست آمده از رابطه بنیادی بر روی جریان عابر پیاده مقایسه می شود. نتایج این بررسی نشان می دهد که در جریان آزاد و جریان متراکم، رابطه بنیادی توصیف دقیقی از جریان را ارائه نمی‌دهد و نیاز به یک تاخیر زمانی بین پارامتر چگالی و سرعت دارد، بنابراین با استفاده از تشابه جریان عابر با حرکت سیال با استفاده از روابط سیالاتی و آنالیز ابعادی، رابطه بنیادی را به کمک عدد رینولدز اصلاح شده و به حالت واقعی یعنی چگالی تجربی نزدیکتر می‌شود. با بررسی خطای MSE مشاهده شد که میزان خطا قبل از ایجاد اصلاح در رابطه، از 366/0 به 058/0 بعد از ایجاد اصلاح کاهش می یابد.