چکیده: چکیده یکی از مهم ترین نیازهای انسانی برای ادامه حیات، منابع آبی است. در بین تغییرات زیست محیطی، آب نقش بسیار حیاتی را در مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور ها ایفا می کند که می توان از آب های سطحی همچون دریاچه‌ها به‌عنوان یکی از کاربردی ترین منابع تأمین آب در دسترس انسان ها و حیوانات نام برد. بررسی نوسانات سطح آب دریاچه ها به لحاظ اهمیت، موقعیت و ماهیت این مجموعه های آبی، در سال های اخیر اهمیت ویژه ای پیداکرده است. از زمان های گذشته تاکنون شناسایی و پایش آب های سطحی و سایر عوارض سطح زمین با استفاده از علم سنجش‌ازدور بسیار موردتوجه و استفاده قرارگرفته است. در این مطالعه با دو رویکرد متفاوت و با به‌کارگیری سنجنده‌های نوری لندست-8 و سنتینل-2 به مطالعه بر روی تغییرات سطحی آب دریاچه ارومیه، پوشش گیاهی و خاک اطراف آن طی سال‌های 2013 تا 2021 پرداخته ‌شد. در این پژوهش پس از انجام تصحیحات رادیومتریک و اتمسفریک داده ها و همچنین پن شارپ کردن داده ها به روش‌های Gram Schmidt و LMVM جهت افزایش توان تفکیک مکانی به ترتیب برای سنجنده های لندست-8 و سنتینل-2، شاخص هایی همچون NDWI، MNDWI، AWEI، WI2015 و NDVI از تصاویر استخراج گردید. سپس با ترکیب شاخص های به دست آمده و باندهای طیفی سنجنده ها با یک دیگر،طبقه بندی تصاویر با استفاده از الگوریتم های SVM، NN، ML و MD و همچنین ادغام نتایج طبقه بندی کننده ها به روش رأی‌گیری اکثریت (Majority Voting) جهت بهبود نتایج طبقه بندی انجام شد. سرانجام نتایج طبقه بندی با محاسبه مقادیر صحت کلی و ضریب کاپا، اعتبارسنجی شد و میزان تغییرات سطحی آب دریاچه ارومیه، پوشش گیاهی و خاک اطراف آن بین سال های 2013 تا 2021 محاسبه گردید. نتایج تحقیق نشان داد که ادغام نتایج به روش رأی‌گیری اکثریت با بیشترین میزان صحت کلی (07/99 درصد) و ضریب کاپا (986/0) به‌ عنوان مناسب‌ترین روش طبقه‌بندی کننده برای هر دو رویکرد انتخاب شد. میزان سطح آب دریاچه ارومیه، پوشش گیاهی و خاک اطراف آن نیز طی سال‌های 2013 تا 2021 تغییرات چشمگیری داشت. میزان تغییرات سطح آب دریاچه، پوشش گیاهی و خاک در سال 2021 نسبت به سال 2020 به ترتیب 29 درصد کاهش، 16 درصد افزایش و 5/17درصد افزایش یافت.