چکیده: اجرای آسفالت های سطحی از جمله روش های کاربردی جهت انجام عملیات ترمیمی پیشگیرانه برای بالا بردن شرایط عملکردی و خدمت دهی روسازی های آسفالتی می باشد. از جمله کارآمد ترین مخلوط های آسفالت حفاظتی، آسفالت حفاظتی میکروسرفیسینگ می باشد. میکروسرفیسینگ مخلوطی از قیر امولسیون اصلاح شده با لاتکس، مصالح سنگی ریزدانه، فیلر معدنی و آب می باشد که بر روی سطح روسازی هایی که از لحاظ سازه ای سالم می باشند، در ضخامتی نازک اجرا می شود به طوری که امکان ترمیم خرابی های روسازی راه و شبکه معابر را در مدت زمان کمتری فراهم می سازد. اجرای آسفالت میکروسرفسینگ ضمن اینکه پیچیده نبوده، خصوصیات مطلوبی را بدون ایجاد اثرات زیست محیطی برای عملیات ترمیم و نگهداری به همراه دارد. با این حال نحوه بهبود خصوصیات مخلوط میکروسرفیسینگ برای اجرا تحت شرایط ترافیک متفاوت، همواره مورد توجه محققین قرار گرفته است. در ایران، هر سال مقادیر زیادی سرباره آهن به عنوان مواد زائد تولید می شود که که دارای خصوصیات و ویژگی های مطلوب برای استفاده در صنعت راه سازی می باشد. در این تحقیق، ابتدا عوامل موثر بر روی عملکرد مخلوط های میکروسرفیسینگ و بهبود آن شناسایی گردید. سپس به منظور بهبود عملکرد مخلوط، از سنگدانه-های سرباره آهن و سنگدانه های طبیعی آهکی در طرح اختلاط میکروسرفیسینگ استفاده گردید. همچنین، در طرح اختلاط مقادیر 2 درصد سیمان و 3 درصد لاتکس SBR به منظور اصلاح و بهبود عملکرد مخلوط در طرح اختلاط استفاده شد. آزمایش های عملکردی پیشنهاد شده توسط استاندارد شامل آزمایش روانی، چسبندگی ، سایش و بارگذاری به منظور ارزیابی مخلوط ها انجام گرفتند و نتایج به دست آمده نشان دادند که استفاده از سرباره آهن، سیمان پرتلند و لاتکس در طرح اختلاط می تواند عملکرد مخلوط را به طور چشمگیری بهبود ببخشد. در واقع، اصلاح قیر امولسیون با لاتکس در مقایسه با مخلوط فاقد لاتکس به طور تقریبی حداقل 40 تا 81 درصد موجب بهبود مقاومت سایشی و 10 تا 45 درصد موجب بهبود عملکرد مخلوط در آزمایش بارگذاری گردید. همچنین افزودن سیمان به طور تقریبی 4 تا 20 درصد موجب موجب بهبود عملکرد مخلوط در آزمایش بارگذاری و افت وزنی حداکثر 34 درصدی در آزمایش سایش در شرایط مرطوب گردید.