چکیده: چکیده امروزه استفاده از انواع میلگرد‌‌‌‌های پلیمری مسلح به الیاف (FRP)، به دلیل مزیتهایی همچون مقاومت بالا، وزن کم و مقاومت در برابر خوردگی، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از طرفی، به دلیل رفتار تنش-کرنش خطی این مصالح درکشش، شکست کششی آنها بصورت ترد و بدون هشدار است. از آنجاییکه بتن نیز در رده‌ی مصالح با شکست ترد قرار می‌گیرد، رفتار بار-تغییر‌مکان تیرهای بتنی مسلح به میلگردهای FRP، فاقد شکل‌پذیری لازم می‌باشد. بنابراین ارائه‌ی راهکاری که مانع از شکست ترد تیرهای بتنی مسلح به میلگردهای FRP شود، ضروری به نظر میرسد. با این هدف، در این پژوهش، به منظور بهبود شکل‌پذیری تیرهای بتنی مسلح به میلگردهای پلیمری مسلح به الیاف شیشه‌ای (GFRP)، دو رویکرد متفاوت پیشنهاد شده است. در مطالعات اولیه به منظور بررسی کارایی ایده‌های پیشنهادی، یک مدل تحلیلی برای پیش‌بینی رفتار بار-تغییر‌مکان تیرها، ارائه شده است. در رویکرد اول، چهار نمونه تیر بتنی مسلح به میلگرد GFRP با وجود میلگرد کمکی با قطر بیشتر و طول کمتر در بخش کششی و یک نمونه تیر کنترل، تحت آزمایش خمش چهار نقطه ای ارزیابی شده است. برای بررسی کارایی ایده دو تیر بصورت مقدماتی آزمایش شده است. در شروع بارگذاری مشارکت میلگرد کمکی منجر به افزایش سختی شده و سپس با افزایش بارگذاری سهم باربری آن کاهش یافته، که این مساله منجر به کاهش شیب نمودار بار-تغییر‌مکان می‌شود. نتایج نشان می‌دهد که ایده‌ی استفاده از میلگرد کمکی منجر به افزایش شکل‌پذیری تیر تا 93 درصد می‌شود. در رویکرد دوم، چهار نمونه تیر بتنی مسلح به میلگرد GFRP مجهز به بلوک محصورشده وسوراخ شده در بخش فشاری و یک نمونه تیر کنترل، تحت آزمایش خمش چهار نقطه ای ارزیابی شده است. برای انتخاب نوع محصورشدگی، در آزمایش مقدماتی دوازده نمونه استوانه‌ای استاندارد با انواع محصورشدگی‌ها تحت فشار تک محوره بررسی شده است. با قرار دادن بلوک، در بخش فشاری تیرها، از ظرفیت شکل‌پذیری این بلوک در جهت افزایش شکل‌پذیری مجموعه‌ی تیر استفاده شده است. به این ترتیب با افزایش بار و توزیع ترکهای متعدد در بلوک محصورشده، شکل‌پذیری قابل توجهی در نمودار بار-تغییر‌مکان مشاهده شده است. نتایج این رویکرد نشان داده است که استفاده از بلوک شکل پذیر منجر به 134 درصد افزایش شکل‌پذیری می‌شود.