چکیده: دیوارهای حائل از جمله اجزای سازه‌ای مهم در مهندسی عمران می‌باشند و طراحی ایمن آن‌ها می‌تواند منجر به نتایج رضایت‌بخش در طراحی آن‌ها شود. در بحث طراحی، پارامترهای خاک دارای ماهیت تغییرپذیر در توده خاک می‌باشند. به این معنی که خصوصیات خاک در تمام طول لایه‌ی خاک یکسان نیست و از نقطه‌ای به نقطه‌ا‌ی دیگر متغیر است که در اصطلاح به این نوع تغییرپذیری‌ها، عدم قطعیت گفته می‌شود. در طراحی به روش قابلیت اعتماد می‌توان تمام این عدم قطعیت‌ها را در نظر گرفت و طرحی ایمن‌تر ارائه داد؛ در حالی که در روش‌های معمول طراحی، عدم قطعیت‌ها در نظر گرفته نمی‌شود و در واقع کل لایه خاک با مشخصاتی یکسان فرض می‌شود. روش‌های زیادی برای طراحی قابلیت اعتماد یک سیستم وجود دارند. در کنار تمام مزایایی که این روش‌ها در ارزیابی قابلیت اعتماد یک سیستم دارند، وجود برخی مشکلات نظیر هزینه‌ی زمانی زیاد و عدم دقت کافی و مشکلاتی از این قبیل، باعث به وجود آمدن روش‌های نوین و جدید شده است. در این تحقیق، ابتدا روش‌هایی از قبیل روش نمونه‌برداری مونت‌کارلو و ابرمکعب لاتین مورد ارزیابی قرار گرفته است و سپس برای رفع برخی مشکلات این روش‌ها، از روش‌های ترکیبی مونت‌کارلو و ابرمکعب لاتین با ماشین بردار پشتیبان استفاده شده است. در روش ترکیبی، ابتدا با استفاده از روش نمونه‌برداری مونت‌کارلو و ابرمکعب لاتین، نمونه‌های تصادفی با توجه به پارامترهای آماری و تابع توزیع ورودی‌ها، تولید می‌شوند و سپس با استفاده از ماشین بردار پشتیبان احتمال خرابی سازه پیش‌بینی می‌شود. با توجه به نتایج به دست‌آمده مشخص گردید که روش‌ ترکیبی علاوه بر کاهش هزینه‌ی زمانی محاسبات، از دقت بسیار خوبی نیز در طراحی سازه برخوردار می‌باشد. همچنین تأثیر همبستگی و عدم همبستگی بین پارامترهای ورودی نیز بررسی شده است که در نهایت مشخص گردید با درنظرگرفتن ضریب همبستگی، قابلیت اعتماد سازه کاهش می‌یابد و برای طراحی دیواری ایمن‌تر، بهتر است طراحی با درنظرگیری این پارامتر، انجام شود. ضرایب اطمینان موجود در آیین‌نامه‌ها از طریق تجربه و قضاوت‌های مهندسی به دست آمده‌اند که در مواردی می‌تواند منجر به تغییرات و یا حتی خرابی‌هایی در سازه شود. در این پایان‌نامه در تحلیل دیوارهای حائل، بازه ضریب اطمینان هر یک از آن‌ها به دست آورده شده و کمترین و بیشترین مقدار ضریب اطمینان در دو حالت مشخص شده است. در حالت اول از نظر علم قابلیت اعتماد دیوار به محدوده مورد نظر ایمنی (ضریب قابلیت اعتماد 3-5/2) نرسیده است و در حالت دوم با ایجاد تغییراتی بر روی هندسه دیوار حائل و تحلیل مجدد آن دیوار به محدوده ایمنی می‌رسد. با مقایسه خروجی‌ها مشاهده می‌گردد که برای یک بازه ضریب اطمینان تقریبا یکسان، دو حالت پدید می‌آید: حالتی که دیوار به گسیختگی رسیده است و حالتی که دیوار دچار گسیختگی نشده است. این امر نشان‌دهنده‌ی طراحی دقیق‌تر و ایمن‌تر روش قابلیت اعتماد نسبت به روش‌های سنتی می‌باشد. همچنین در پایان برای هریک از دیوارها ضریب اطمینان مناسب پیشنهاد شده است.