چکیده: بروز انواع خرابی ها در سیستم روسازی انعطاف پذیر، سهم عمده ای از هزینه های تعمیر و نگهداری را به خود اختصاص می دهد به‌طوری‌که طراحان روسازی برای عدم مواجهه با خرابی در سنین پایین روسازی، از خرابی-ها به‌عنوان پاسخ روسازی به‌طور مستقیم در طراحی ها بهره می برند. چراکه اگر وقوع خرابی به علت طراحی ناصحیح باشد می توان روش طراحی را بهبود بخشید. اصولاً وقوع خرابی یک پدیده ی تصادفی است لذا بررسی پدیده ی تصادفی بایستی از طریق روش های احتمالی صورت گیرد. از ین رو روش قابلیت اعتماد به‌عنوان روش جدیدی که در دهه های اخیر بیشتر آیین نامه های ساخت را تغییر داده است، محور اصلی این پژوهش قرار گرفت. با توجه به امکانات محدود این پژوهش، تنها خرابی شیارشدگی به‌منظور ارزیابی با روش های قابلیت اعتماد در نظر گرفته شد. در این پژوهش از برداشت های میدانی استفاده شد. بدین منظور یک محور انتخاب شد و با فرض ثابت بودن پارامترهای ورودی طراحی روسازی، همچون بار، شرایط جوی، شرایط ساخت و اجرا، شرایط زهکشی و جنس مصالح؛ عمق شیار به‌عنوان شاخص شدت شیارشدگی، در دو خط تندرو و کندرو و در قطعات با عمر روکش آسفالتی یک تا چهار سال برداشت شد. تحلیل ها در چهار مرحله صورت گرفت. تحلیل های آماره های توصیفی در مرحله ی اول، تحلیل برازش توزیع داده ها در مرحله ی دوم و در مرحله ی سوم پس از تعریف حالت های حدی، تحلیل قابلیت اعتماد صورت گرفت. دو حالت حدی بر اساس شدت متوسط و شدت بالای عمق شیار تعریف شد. نتایج تحلیل قابلیت اعتماد در تعیین زمان دقیق وقوع خرابی شیار مؤثر هستند. در مرحله ی آخر تحلیل این پژوهش، به بررسی عدم قطعیت در شاخص قابلیت اعتماد خرابی شیارشدگی با روش شبیه سازی مونت کارلو پرداخته شد. نتایج شبیه سازی نشان داد تحلیل های قابلیت اعتماد صورت گرفته صحیح می باشند. در انتهای پژوهش نیز یک مدل احتمالاتی معرفی شد که قابلیت پیش بینی رشد شیار در سال های آینده را دارد.