چکیده: میان قاب های آجری یکی از انواع متداول میان قاب است که طبق روش های طراحی معمول از اثرات آن ها در رفتار سازه ای ساختمان ها صرف نظر شده و فقط به عنوان یک عضو غیر سازه ای، بار ثقلی آن در بارگذاری منظور می شود. در حالی که تحقیقات حاکی از این است که وجود میان قاب آجری تاثیر بسزایی در رفتار لرزه ای سازه دارد. سازه های زیادی که با سیستم سازه ای قاب خمشی بتنی و وجود میان قاب ساخته شده اند و بدلایل مختلف از قبیل تغییر آئین نامه ها و ضعف اجراء نیاز به مقاوم سازی دارند محققین را به بررسی دقیق تر نقش میان قاب ها در رفتار سازه ترغیب کرده است. در گذشته تحقیقات بسیاری بر روی تقویت میان قاب ها در برابر نیروهای وارده انجام شده است. تحقیقات اخیر نشان می دهد که می توان از قابلیت های میان قاب برای مقاوم سازی کل سیستم استفاده کرد. امروزه استفاده از پلیمرهای مسلح شده با الیاف (FRP)، یکی از پرکاربردترین روش های مقاوم سازی اعضای بتن مسلح می باشد. استفاده از این پلیمر ها برای تقویت اعضاء آجری چند سالیست که مورد توجه بوده است. با استفاده از تقویت میان قاب می توان خواص آن را از جمله خرد شدگی و عدم رفتار انعطاف پذیر را بهبود بخشید و از این طریق می توان از آن برای تقویت کل سازه استفاده نمود. اهتمام اصلی در این پایان نامه، مدل سازی رفتار غیرخطی بتن، دیوار آجری و رفتار خطی FRP با استفاده از نرم افزار ANSYS می باشد. به منظور مدل سازی رفتار غیرخطی بتن، از معیار تسلیم ویلیام-وارنک استفاده شده است. پس از آن یک قاب یک طبقه یک دهانه در حالات 1- بدون میان قاب، 2- با میان قاب آجری و 3- با میان قاب آجری تقویت شده با صفحات FRP مدل-سازی شده، صحت مدل های ارائه شده بر مبنای نتایج حاصل از آزمایشات انجام شده توسط سایر محققین مورد بررسی قرار می گیرد. بعد از اعتبار سنجی، به آزمایش و بررسی میزان بهبود رفتار سازه در اثر تقویت با شکل ها و ضخامت های مختلف لایه های FRP می پردازیم.