چکیده: هدف از پژوهش حاضر استفاده از جاذب های زئولیت پودری، زئولیت دانه ای شده و زئولیت دانه ای اصلاح شده با نانواکسید منگنز برای دست یافتن به نرخ حذف بالای آلومینیوم از محلول آبی در سیستم ناپیوسته بوده است. در این پژوهش ابتدا زئولیت دانه ای با اصلاح دمایی زئولیت پودری ساخته شد و سپس به وسیله روش تخریب حرارتی نانوذرات اکسید منگنز بر روی سطح زئولیت دانه ای خوابانده شد و پس از آن هر سه جاذب جهت حذف آلومینیوم از محلول آبی در شرایط مختلف استفاده گردید. خصوصیات جاذب ها به وسیله آنالیزهای SEM، EDX، XRD و FTIR تعیین گردید. تاثیر عوامل موثر بر فرآیند جذب از جمله دوز جاذب، pH، مدت زمان تماس و غلظت اولیه آلاینده مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج مشخص گردید که بیشینه درصد حذف آلومینیوم از محلول آبی در سه غلظت اولیه 1، 5 و 10 میلی گرم بر لیتر از آلومینیوم توسط جاذب های پودر زئولیت در زمان 120 دقیقه به ترتیب 90/5، 88/2 و 83/1 درصد، زئولیت دانه ای در زمان 60 دقیقه به ترتیب 100، 99/4 و 98/9 درصد و برای زئولیت دانه ای اصلاح شده با نانواکسید منگنز در زمان 15 دقیقه به ترتیب 99/2، 99 و 98/6 می باشد. نتایج آنالیز FTIR نشان دهنده این موضوع بود که 4 پیک مربوط به گروه های عاملی C-H و C=C پس از اصلاح زئولیت دانه ای با نانواکسید منگنز حذف گردیده و این امر می تواند عامل بهبود عملکرد جذب این جاذب نسبت به دو جاذب بوده باشد. با توجه به نتایج، فرآیند جذب آلومینیوم توسط زئولیت پودری، دانه ای و دانه ای اصلاح شده با نانواکسید منگنز از مدل ایزوترم فروندلیچ و مدل سینتیک جذب شبه مرتبه دوم پیروی می کند. به طور کلی جاذب های زئولیت دانه ای و زئولیت دانه ای اصلاح شده با نانواکسید منگنز نسبت به جاذب زئولیت پودری علاوه بر کارایی بالاتر، به راحتی از محلول جدا می گردند. همچنین در صورت استفاده از جاذب زئولیت دانه ای اصلاح شده با نانواکسید منگنز در مدت زمان کم تر و با مقدار دوز جاذب کم تر، حذف بیشتری نسبت به دو جاذب دیگر حاصل گردید.