چکیده: بارندگی به عنوان ورودی اصلی در برنامه ریزی توسعه پایدار منابع آب محسوب می شود. شبکه کارآمد ایستگاه های باران سنجی شبکه ای است که علاوه بر دقت اندازه گیری مناسب، از تراکم مطلوبی برخوردار باشد، به طوری که بتوان در نقاط فاقد ایستگاه در یک حوضه آبریز برآورد مناسبی از بارندگی بدست آورد. در این مطالعه از روشی مبتنی بر مدل زمین آماری کریجینگ و تابع توزیع احتمال نرمال برای ارزیابی شبکه ایستگاه های باران سنجی در حوضه مشهد به مساحت 9900 کیلومتر مربع استفاده شده است که مفهوم آن بر اساس معیار درصدی از مساحت منطقه با دقت پذیرش (AP) می باشد. ابتدا با تحلیل تغییرات مکانی بارندگی سالانه در حوضه توسط واریوگرام بدون بعد، ساختار مکانی بارندگی حوضه استخراج گردید و سپس توسط الگوریتم ارائه شده شبکه ایستگاه های باران سنجی حوضه مورد بررسی قرار گرفت. از 34 ایستگاه موجود، 5 ایستگاه به دلیل نداشتن اطلاعات ویا ناکافی بودن اطلاعات در دوره ی آماری حذف شدند. از 29 ایستگاه مورد تحلیل، 19 ایستگاه به عنوان ایستگاه های شبکه ی مبنا بدست آمدند و 10 ایستگاه باقی مانده تاثیر بسیار کمی دربرآورد بارندگی حوضه داشتند. در روند بهینه سازی، ایستگاه های غیرمبنا به 6 ایستگاه جدید در سایر نقاط حوضه کاهش یافتند که موجب افزایش دقّت در تخمین بارندگی در کل حوضه می شوند. با ساده سازی های انجام شده در روش مذکور و انجام محاسبات در محیط نرم افزار GIS به صورت توسعه ی یک ابزار، نتایج نشان داد که از روش ارائه شده می توان به سادگی در ارزیابی شبکه ی ایستگاه های باران سنجی استفاده نمود.