چکیده: با مقایسه کشور های واقع در مناطق معتدل با کشور ایران که دارای شرایط اقلیمی از نوع خشک و نیمه خشک می باشد، کمبود آب یکی از عوامل مهم بازدارنده در توسعه کشور است. در نتیجه لزوم بهره برداری مناسب از منابع آب موجود بخصوص منابع آب زیرزمینی که همواره یکی از مهم ترین و مطمئن ترین منابع آبی در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود و استحصال آب از این مناطق نسبت به اقلیم های دیگر حائز اهمیت ویژه ای است، را دو چندان می کند. هدف از انجام این پایان نامه، برآورد تغییرات سالیانه ی سطح آب های زیرزمینی در کشور ایران با استفاده از داده های ماهواره های ثقل سنجی GRACE و سه خروجی مدل GLDAS یعنی آب معادل برف، رطوبت خاک و آب ذخیره-شده در تاج پوشش گیاهان، طی ماه آگوست سال 2002 تا ماه آگوست سال 2016 میلادی است. برای از بین بردن خطای موجود در داده های ماهواره ی GRACE، از روش موجک و فیلتر گوسین استفاده شد و در نهایت اعتبار سنجی تغییرات سطح آب زیرزمینی، توسط داده های چاه های مشاهداتی در سطح استان های خراسان رضوی و جنوبی انجام شد. نتایج کاهش سطح آب های زیرزمینی در کشور طی سال 2002 تا سال 2016 میلادی و همچنین دقت بهتر روش موجک در مقایسه با فیلتر گوسین را نشان دادند.