چکیده: استفاده از روشهای تحلیلی معمولی در بهینه سازی سازهها، علاوه بر هزینه های محاسباتی گران، گاه غیر عملی میگردد، به خصوص هنگامیکه سازه بزرگ و پیچیده باشد. به همین دلیل روشهای تقریبی در بهینه سازی سازهها توسعه مییابند. با جایگزین کردن مسئلۀ تقریبی به جای مسئلۀ اصلی و یافتن نقطۀ بهینه، فرآیند بهینهسازی تسریع شده و نیز هزینۀ انجام محاسبات کاهش مییابد. در این پژوهش روشهای تقریبی در بهینه سازی که به دو بخش عمدة تقریب محلّی و تقریب سراسری تقسیم شدهاند، مورد بررسی قرار گرفته است. حوزة کاربرد و مفاهیم مهم هر کدام از روشها، مشخص شدهاند. همچنین روشهای تقریبی بهبودیافته که از اطّلاعات حساسیت نقاط پیشین برای بهبود تقریبها استفاده میکند، مانند تقریب نمایی دونقطه ای و تقریب سهنقطهای مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه با ارائۀ یک برنامۀ کامپیوتری بر مبنای فرمولهای تقریب بهبود یافته، تأثیر استفاده از روشهای تقریبی را در مثالهای مختلف بررسی نمودهایم. نتایج این مثالها به وضوح نشان میدهد که روشهای تقریبی برای حل مسائل بزرگ، نسبت به سایر روشها مؤثرتر و سریعتر عمل می نماید.