چکیده: شکل پذیری سازه های بتن آرمه از مهم ترین مسایلی است که باید در طراحی این سازه ها مد نظر طراحان قرار بگیرد. در این راستا آیین نامه های طراحی سازه های بتن آرمه ضوابط خاصی را برای طراحی این سازه ها در مناطق زلزله خیز به منظور اطمینان از حصول شکل پذیری کافی در نظر می گیرند. در بین اجزای سازه ای اتصالات به دلایل گوناگون مهم ترین رکن سازه های بتن آرمه محسوب می شوند. از طرفی در اجزای سازه های بتن آرمه معمولاً اتصالات چندان مورد توجه واقع نمی شوند به گونه ای که ضوابط خاص آئین نامه ها در مورد اتصالات از قبیل آرماتور گذاری عرضی اتصال معمولاً رعایت نمی شود از این رو تقویت اتصالات و افزایش شکل پذیری آن ها از موارد مهم و مورد توجه محققین مختلف بوده است. در این پایان نامه هدف اصلی بررسی امکان افزایش شکل پذیری اتصالات بتن آرمه با استفاده از ورقه های FRP بوده است به این منظور ابتدا یک اتصال مبنا تعریف گردید. که با نام baxse شناخته شد دارای تیر ضعیف و ستون قوی بود به گونه ای که آرماتور طولی تیر در حد 3/0و آرماتور طولی ستون در حد 4% در نظر گرفته شد. در این اتصال ضوابط آیین نامه ACI در فصل 21 (ضوابط خاص مربوط به مناطق زلزله خیز) در مورد آرماتور گذاری عرضی ناحیه اتصال به دقت رعایت شد. در مرحله بعد برای تقویت اتصال مبنا حالات مختلفی در نظر گرفته شد در شکل های تقویت تعریف شده ورقه های FRP با طول های مختلف و زوایای مختلف در نظر گرفته شدند. به این ترتیب برای تقویت اتصال مبنای baxse 13 حالت ایجاد شد پس از این مرحله نمونه های یاد شده در نرم افزار ANSYS مدل سازی و آنالیز غیر خطی شدند. نتایج بدست آمده از آنالیزها نشان داد که در اتصالات تقویت شده مربوط به نمونه مبنای baxse شکل پذیری در %93 از نمونه ها بین 9 تا 36 درصد افزایش داشته است.