چکیده: فعالیت های صنعتی در دهه های اخیر باعث ورود فلزات سنگین از قبیل کروم، کادمیم ، سرب به چرخه ی محیط زیست شده و حیات موجودات زنده را تهدید کرده است . این فلزات به راحتی توسط فرآیند بیولوژیکی تجزیه نمی شود و در غلظت های کم نیز خطرناک هستند .علاوه برآن سوزاندن بقایای کشاورزی مانده بعد از برداشت باعث انتشار گازهای گلخانه ای در جو که خود عامل تخریب لایه ازون هستند می شود یکی از راه ها ی حذف فلزات سنگین وارد شده به محیط زیست از قبیل محلول ها ی آبی پدیده ی جذب سطحی است که توسط بیوچار که یک کربن فعال است انجام می شود .برای جذب انواع فلزات سنگین از رنج وسیعی از مواد طبیعی و سینتیکی استفاده می شود کربن ضایعات کشاورزی را می توان نام برد با توجه به مشکلات سوزاندن بقایا در کشور این مطالعه با هدف تبدیل انواع ضایعات کشاورزی به بیوچار و بررسی پتانسیل آن ها به عنوان جاذب فلزات سنگین در محیط ها ی آبی انجام شد. ضایعات کشاورزی مورد استفاده شامل سبوس برنج (Br) ، باگاس نیشکر (BB) و عناب(Bj) بودند که در ابتدا از طریق کوره در دو دمای 250 و500 درجه سانتیگراد به بیوچار تبدیل، سپس pHبرای بیوچارها ی تولید شده و ماده خام اندازه گیری شد. شد.سپس با درنظر گرفتن نتایج جذب کروم، کادمیم و سرب (غلظت 0،10،20،50،100میلی گرم بر لیتر ) غلظت اولیه کروم( 0،10،20،50،100 میلی گرم بر لیتر ) کادمیم (0،10،20،50،100 میلی گرم بر لیتر ) و سرب (10،10،20،50،100میلی گرم بر لیتر در محلول و زمان (30،60،120دقیقه ) بررسی و آزمایش جذب برای سه عنصر کروم، کادمیم و سرب انجام شد . نتایج این پژوهش نشان داد که بیشترین جذب توسط سه نوع جاذب با میزان جذب بین 50 تا 100 برای کادمیم رخ داد سپس سرب بیشترین جذب توسط باگاس و سبوس برنج حذف شد. کروم توسط نوع خام دو جاذب باگاس نیشکر و عناب جذب بهتری داشته است.