چکیده: آبیاری قطره ای یکی از روش های استفاده بهینه از منابع آبی به شمار می رود. البته صرف استفاده از آبیاری قطره ای نمی تواند برای این امر مفید باشد، بلکه برای نیل به این هدف لازم است سامانه آبیاری قطره ای علاوه بر بهره بردن از ادوات و تجهیزات مناسب، به‌درستی طراحی، اجرا و نگه داری گردد. طراحی مناسب این سامانه نیازمند داشتن اطلاعات کافی و مناسب از منطقه می باشد ازجمله این اطلاعات موردنیاز، الگوی خیس شدن خاک (شعاع و عمق خیس شدگی) در اثر آبیاری قطره ای می باشد به‌طوری‌که تعیین تعداد، فاصله، دبی و محل قرارگیری قطره چکان وابسته به ابعاد پیاز رطوبتی است. برای این منظور مطالعات آزمایشگاهی، عددی و تجربی بر روی یک خاک لومی رسی، سه دبی قطره چکان (2، 4 و 8 لیتر بر ساعت)، پنج شیب مختلف (0، 5، 10، 20 و 30 درصد) و سه عمق مختلف استقرار قطره چکان (0، 15 و 30 سانتی متری از سطح خاک) صورت پذیرفت. هم چنین قابل‌ذکر است که برای مطالعات آزمایشگاهی از یک مدل فیزیکی، برای مدل عددی از Hydrus-2D و برای مدل تجربی از رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که با افزایش دبی قطره چکان سطح خیس شده افزایش می یابد. افزایش شیب زمین موجب گسترش افقی سطح خیس شده و انحراف آن در راستای محور قطره چکان می شود. همچنین تحت یک دبی ثابت افزایش شیب موجب افزایش سطح خیس شده می شود. استقرار قطره چکان در زیر سطح خاک نیز موجب گسترش عمودی بیشتر پیاز رطوبتی نسبت به گسترش افقی آن می گردد. در ادامه پیاز رطوبتی توسط مدل عددی Hydrus-2D شبیه سازی شد و مدل های تجربی تحت شرایط ذکرشده حاصل گردید. پارامترهای آماری برآورد شده برای بررسی عملکرد صحیح مدل عددی و تجربی بسیار رضایت بخش بود. به‌طوری‌که حداکثر خطای نسبی مدل عددی و تجربی برای داده های آزمایشگاهی تحقیق حاضر در آبیاری قطره ای سطحی به ترتیب 7 و 6 درصد، در آبیاری قطره ای زیرسطحی به ترتیب 7 و 6 درصد می باشد. همچنین حداکثر خطای نسبی مدل تجربی برای داده های آزمایشگاهی تحقیق حاضر در آبیاری قطره ای در سطوح شیب دار 7 درصد برآورد شد.