چکیده: از جمله راهکار هایی که به منظور کاهش اثرات تنش در گیاهان در سال های اخیر پیشنهاد می شود استفاده از باکتری های محرک رشد PGPR ها می باشد. به منظور بررسی تاثیر دو سویه باکتری محرک رشد Streptomyses strain C-2012 و Streptomyses strain S2بر 4 رقم گندم تحت تنش شوری آزمایشی به صورت فاکتوریل در غالب طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار و با 3 فاکتور رقم ، شوری و تلقیح باکتری در شرایط گلخانه انجام شد. این مطالعه شامل بررسی پارامترهای رشد و محتوی مواد معدنی و فعالیت آنزیم های آنتی-اکسیدان و محتوی کلروفیل و کاروتنوئید و الگوی بیان ژنهای آنتی اکسیدان SOD,APX and GST بود. در این مطالعه تنش شوری سبب کاهش رشد ارقام گندم شد. تلقیح سویه های استرپتومایسس اثرات سمی تنش شوری را کاهش داد. تلقیح گیاهان با سویه های استرپتومایسس سبب افزایش وزن تر و خشک ساقه و ریشه در تعدادی از ارقام گنبد و زرین نسبت به عدم تلقیح شد. تلقیح سویه های استرپتومایسس در شرایط تنش شوری محتوی کلروفیل ،کاروتنوئید ،پرولین و پروتئین را در دو رقم زرین و گنبد نسبت به عدم تلقیح افزایش داد. در رقم زرین و گنبد تلقیح باکتری باعث کاهش محتوی سدیم در شرایط تنش نسبت به عدم تلقیح باکتری شد. تلقیح سویه های باکتری باعث تغیرات قابل توجهی در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در شرایط تنش و عدم تنش شوری در رقم زرین و گنبد شد. در پاسخ به تنش شوری و تلقیح باکتری بیان ژن-های SOD,APX and GST تغیرات متنوعی در رقم های گنبد و زرین نشان داد. نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان داد که سویه های استفاده شده می توانند اثرات سمی تنش شوری را کاهش دهند همچنین مشاهده شد که بین بیان ژن و فعالیت آنریم ها در تیمارهایی هیچ همبستگی وجود نداشت که احتمالا بخاطر تغیرات پس از ترجمه است که نقش مهمی را بازی می کنند.