چکیده: شب پره موم خوار بزرگ یکی از آفات بسیار مهم محصولات انباری و کندو های عسل است. برای کنترل آن از سموم شیمیایی استفاده می شود. در صورت استفاده نامناسب از سموم مشکلات جدی زیست-محیطی و همچنین عوارض مزمنی بر روی سلامت انسان ایجاد می شود. با استفاده بهینه از این مواد خسارت این آفت کاسته می شود. منظور از استفاده بهینه انتخاب الگوی صحیح و به کارگیری روش های مناسب در مصرف سموم است. در این پایان نامه از روش سطح پاسخ به منظور تعیین نقاط بهینه مصرف سموم کلرپایریفوس، پالیزین، دلتامترین جهت دستیابی به بیشینه مرگ و میر با کمترین دز مصرفی مورد بررسی و تاثیر فاکتور های درجه حرارت (35-25 درجه سلسیوس)، رطوبت (80-70 %) و دز مصرف (2000-1500 میکرولیتر کلرپایریفوس) و (6000-4000 میکرولیتر پالیزین) و (500-200 میکرولیتر دلتامترین) بر روی میزان مرگ و میر لارو سن پنج شب پره موم خوار بزرگ مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایشات بر اساس طرح مرکب مرکزی، انجام شد. بر اساس آزمایشات انجام شده شرایط بهینه کمترین دز مصرفی جهت حصول بیشینه مرگ و میر 7/9 عدد لارو سن پنج برای سم کلرپایریفوس به ترتیب دمای 35 درجه سلسیوس، رطوبت 80 % و دز مصرفی 1500 میکرولیتر در 1000 میلی لیتر آب و برای سم پالیزین با بیشینه مرگ و میر 7/4 عدد لارو سن پنج به ترتیب دمای 25 درجه سلسیوس، رطوبت 80 % و دز مصرفی 4000 میکرولیتر در 1000 میلی لیتر آب برای سم دلتامترین با بیشینه مرگ و میر 7/6 عدد لارو سن پنج به ترتیب دمای 25 درجه سلسیوس، رطوبت 70 % و دز مصرفی 200 میکرولیتر در 1000 میلی لیتر آب تعیین گردید. نتایج آزمایش سم کلرپایریفوس بیانگر تاثیر مستقیم و درجه دوم دز مصرفی و درجه حرارت روی مرگ و میر لارو سن پنج شب پره موم خوار بزرگ است. همچنین نتایج آزمایش های سموم پالیزین و دلتامترین نیز بیانگر تاثیرات مستقیم دز مصرفی و درجه حرارت روی مرگ و میر این آفت است.