چکیده: چکیده: کانسار باریت- سرب (مس) میامی در50 کیلومتری شرق شاهرود و 15 کیلومتری جنوب شهر میامی، در بخش شمالی ایران مرکزی واقع می باشد. واحدهای سنگی منطقه شامل کنگلومرای ژوراسیک، شیل با آهک میان لایه ژوراسیک، کنگلومرای قرمز قاعده کرتاسه و سپس آهک و شیل کرتاسه می باشد. البته توده نفوذی قدیمی (احتمالاً پرکامبرین) نیز در منطقه وجود دارد. سنگ میزبان اصلی کانه زایی شامل واحدهای آهکی دولومیتی کرتاسه پسین می باشد. کانه زایی بصورت رگه ای، رگه-رگچه ای و عدسی و فضای خالی پرکن رخ داده است. براساس مطالعات صحرایی کانی زایی در سنگ آهک کربناته از گسل های اصلی با روند عمده شمال شرق-جنوب غرب پیروی می کند. با توجه به مطالعات میکروسکوپی، مواد معدنی حاوی باریت، گالن، پیریت و کالکوپیریت و کانی های ثانویه مالاکیت، گوتیت، هماتیت می باشد. مهم ترین دگرسانی در این کانسار از نوع دولومیتی می باشد. با توجه به مطالعات سیال درگیر، بیشتر نمونه ها حاوی میانبارهای دوفازی غنی از مایع ( L+V ) هستند و دمای همگن شدن سیالات در نمونه های آنالیز شده بین 120 تا 161 درجه سانتی گراد، و شوری آن‌ها بین 3/1 تا 7/6 متغیر است. بررسی های ژئوشیمیایی حاکی از نشأت گرفتن احتمالی عناصر از شیل های زیرین می باشند. با توجه به ویژگی های عمده کانه زایی شامل نوع سنگ میزبان، کنترل کننده های کانه زایی، ساخت و بافت، کانی-شناسی، عدم ارتباط با توده نفوذی، نوع دگرسانی و دما و شوری سیالات کانه ساز، این کانه زایی بیشترین شباهت را به کانسارهای نوع دره می سی سی پی(MVT) نشان می دهد.