چکیده: منطقه مورد مطالعه به مساحت حدود 90 کیلومتر مربع در 3 کیلومتری جنوب غرب میامی(60 کیلومتری شرق شاهرود) در استان سمنان و در زون ایران مرکزی قرار دارد. با توجه به مطالعات صحرایی، پتروگرافی و ژئوشیمیایی سنگهای گرانیتوئیدی منطقه جنوب غرب میامی، سنگهای منطقه شامل چهار دسته آلکالی فلدسپار گرانیت، سیینو تا مونزوگرانیت، گرانودیوریت و دایکهای میکرودیوریتی می باشد. برخی از سنگهای گرانیتوئیدی مورد مطالعه دچار دگرشکلی شده و فابریک های ساب ماگمایی نشان می دهند. این ریز ساختها شامل شکستگی های پر شده از کوارتز و فلدسپات بوده و در مراحل پایانی تبلور ماگما، در حضور مذاب باقیمانده ایجاد شده و نشانه دگرشکلی دمای بالا می باشد. در حاشیه جنوبی توده گرانیتوئیدی نیز، سنگها دگرشکلی یافته و میلونیتی شده اند. روندهای تغییرات اکسیدهای عناصر اصلی و کمیاب نمونه های مورد مطالعه، نشانگر وجود وقفه-های ترکیبی بین گروههای سنگی منطقه و احتمالاً منشاء مجزای این سنگها است. نمونه های مورد مطالعه، از عناصر Sr,Ta,P,Nb,Ti تهی شدگی و از عناصر Rb,Th,U,Pb,Kغنی شدگی نشان می-دهند. نمودارهای REE بهنجار شده کندریتی با غنی شدگی از عناصر کمیاب خاکی سبک در مقایسه با عناصر کمیاب خاکی سنگین مشخص می شوند. مقادیر بالای Rb,Th,K و مقادیر پایین P,Sr,Ti وNb نشان می دهد که ماگما به وسیله مواد پوسته ای آلایش یافته است و نیز ممکن است با ماگماتیسم مرتبط با زون فرورانش باشد. از نظر خصوصیات ژئوشیمیایی، این سنگها پرآلومین تا اندکی متاآلومین ، از نوع I وS و متعلق به سری کالکوآلکالن پتاسیم بالا هستند. فراوانی عناصر ناسازگار و آنومالی منفی Eu نشان می دهد که گرانیتوئیدهای میامی از ذوب بخشی پوسته زیرین منشأ گرفته اند. در این حالت، مذاب حاصل از ذوب ورقه اقیانوسی در پوسته زیرین جایگزین و گرمای لازم برای ذوب بخشی پوسته را فراهم می-کند. ماگمای حاصل از ذوب بخشی پوسته زیرین، متحمل تفریق شده و سنگهای گرانیتوئیدی فلسیک منطقه(گرانیتها و آلکالی گرانیتها) را تشکیل داده است. سنگهای مافیک منطقه(دایکهای میکرودیوریتی و گرانودیوریت ها) احتمالاً از ماگمای حاصل از ذوب بخشی ورقه اقیانوسی و گوه گوشته ای بالای آن تشکیل شده اند. نمودارهای تمایزی محیط تکتونیکی نشان می دهند که این توده به محیط های قوس قاره ای تعلق دارند و احتمالاً طی فاز کوهزایی سیمرین میانی، فرورانش ورقه اقیانوسی نئوتتیس به زیر ورقه قاره ای ایران مرکزی به تشکیل ماگماهای آندزیتی کالکوآلکالن منجر شده است. سپس این ماگماها در پوسته زیرین جایگزین شده و در نتیجه ذوب بخشی آن، ماگماهای گرانیتی با ماهیت پرآلومین ایجاد کرده است. در ادامه تبلور تفریقی این ماگما باعث تشکیل سنگهای گرانیتی شده است. سپس در نتیجه چرخش خرد قاره ایران مرکزی، در جهت خلاف عقربه ساعت و پیامدهای تکتونیکی بعدی به محل کنونی تغییر مکان داده‎اند.