چکیده: نوار آتشفشانی- رسوبی عباس‎آباد- داورزن در شرق شاهرود شامل تناوبی از سنگ های بازالتی- آندزیتی و آذرآواری‎های وابسته به همراه میان لایه های رسوبی به سن ائوسن است، که در لبه شمال شرقی زون ساختاری ایران مرکزی واقع شده است. طیف ترکیبی سنگ ها شامل الیوین‎بازالت، تراکی‎بازالت، تراکی‎آندزی‎بازالت، تراکی‎آندزیت و آندزیت با بافت های هیالومیکرولیتی پورفیری، میکرولیتی پورفیری، گلومروپورفیری، تراکیتی و غربالی هستند. کانی های اصلی سنگ ها شامل کلینوپیروکسن و پلاژیوکلاز به همراه مقادیر فرعی الیوین و گاهی آمفیبول می باشند. ترکیب پیروکسن ها از اوژیت تا دیوپسید (Wo43-48 En37–45 Fs10-19)، ترکیب پلاژیوکلازها نیز از آندزین تا بیتونیت (An84.33 -An28.14) و ترکیب اکسیدهای آهن- تیتان از نوع تیتانومگنتیت و مگنتیت است. ترکیب کلینوپیروکسن‎ها بیانگر سرشت کالکوآلکالن- آلکالن، فوگاسیته بالای اکسیژن و ترکیب بازالتی ماگمای برخاسته از گوشته در یک جایگاه کششی درون کمانی از یک گوشته محل منبع نوع OIB است. برآوردهای دما- فشارسنجی بر روی کانی کلینوپیروکسن بیانگر محدوده دمایی 1100 تا 1150درجه سانتی‎گراد و فشارهای 2 تا 15کیلوبار برای تبلور ماگما در سه ایستگاه مرز گوشته- پوسته (عمق حدود 45 کیلومتری)، پوسته میانی (عمق 30 تا 27 کیلومتری) و پوسته بالایی (عمق 15 تا 12 کیلومتری) است.