چکیده: هدف اساسی از این تحقیق ارزیابی توسعه کارست و بررسی وضعیت کمی و کیفی منابع آّبی در کوه های آهکی آهنگران است. محدوده مورد مطالعه در شهرستان زیرکوه در 150 کیلومتری شمال-خاور شهر بیرجند در استان خراسان جنوبی قرار دارد. بر اساس تقسیمات زمین شناسی، این منطقه در مرز شمال خاوری حوضه فلیش های شرق ایران قرار دارد و بخشی از بلوک افغان می باشد. در اثر گسل ها و چین خوردگی ها با روند شمال باختر- جنوب خاور به صورت بالاآمدگی (Uplift) در آمده است و بلوک بالاآمدگی آهنگران نامیده شده است. عمده واحدهای سنگی منطقه سنگ های آهکی کرتاسه زیرین و پالئوسن با وسعت تقریبی 500 کیلومتر مربع می باشد که به لحاظ تشکیل آبخوان-های کارستی دارای اهمیت است. با بررسی های ژئومورفولوژیکی در منطقه مورد مطالعه عوارض سطحی کارست شامل کارن، فضاهای انحلالی، دره های خشک و تعداد محدودی غار در منطقه شناسایی شد، اما عوارض کارستی توسعه یافته تر از قبیل فروچاله ها، گودی های مسدود و پلیه های کارستی مشاهده نمی شود که بیانگر توسعه یافتگی نسبتاً کم کارست می باشد. وجود تعداد زیاد چشمه فصلی با آبدهی کم در منطقه تأیید کننده توسعه یافتگی نسبتاً کم کارست در منطقه است. در بررسی چشمه ها و چشمه-قنات های مهم منطقه از جمله آّبیز، محمدآباد، تجنود، اردکول، همت آباد، اسفاد، فندخت در سال آبی 1394-1393 مشخص گردید که سیستم غالب جریان در این چشمه ها افشان است، زیرا ضریب تغییرات آبدهی کم تر از 10 درصد و ضریب تغییرات هدایت الکتریکی کم تر از 5 درصد است. ضرایب فرود آبدهی در این چشمه ها در محدوده 4-10 و 3-10 می باشد . غلظت آنیون ها و کاتیون های اصلی نشان دهنده تیپ آب بی کربناته با رخساره غالب کلسیم منیزیم است. بر اساس وضعیت هیدرولوژی و هیدروژئولوژی، شرایط زمین شناسی و مورفولوژی، حوضه آّبگیر چشمه ها و چشمه-قنات های مهم مشخص گردیده و درصد تغذیه بین 40 تا 60 درصد برآورد شده است که نشان دهنده درصد نسبتاً بالای تغذیه در منطقه می باشد.