چکیده: پیشگیری، تشخیص و درمان سرطان به عنوان یک هدف و دغدغه در علم پزشکی همچنان مورد توجه است. در همین راستا، برای بهبود درمان سرطان، سیستم های دارورسانی نوین ارائه شده اند، این سیستم ها با تاثیر هرچه بهتر داروهای ضدسرطان، کنترل دوز مصرفی دارو و همچنین کاهش سمیت به بهبود درمان سرطان کمک می کنند. در میان سیستمهای دارو رسانی معرفی شده، با استناد به گزارش های قبلی، نانولوله ها پتانسیل بالایی را برای این هدف از خود نشان داده اند. از میان نانولوله ها با ساختارهای جدید، نانولوله های سیلیکون کاربید به دلیل پایداری ساختار، حلالیت بالا، سمیت پایین، ظرفیت گیری بالا و توانایی نفوذ به داخل سلول بدون نیاز به سیستم انتقال دهنده خارجی بسیار مورد توجه هستند. با این وجود، تحقیقات بر روی نانوساختارهای سیلیکون کاربید هنوز در مرحله آغازین بوده و کارهای تجربی و تئوری محدودی در این زمین موجود است. به همین منظور در تحقیق پیش رو با استفاده از شبیه سازی دینامیک مولکولی، توانایی نانولوله سیلیکون کاربید در کپسوله کردن داروهای تموزولوماید، کارموستین و سیس پلاتین به عنوان داروهای ضدسرطان مورد مطالعه قرار گرفت. برای پیدا کردن قطر بهینه با مناسب ترین انرژی پیوندی جهت رهایش دارو بعد از کپسوله شدن، نانولوله های تک جداره زیگزاگ با سه قطر مختلف (0و18)، (0و20) و (0و22) انتخاب شدند. همچنین تاثیر دو گروه عاملی هیدروکسیل و کربوکسیل هم در فرایند کپسوله شدن مورد بررسی قرار گرفت. هر چند نتایج نشان می دهد که نانولوله سیلیکون کاربید حامل مناسبی برای دارو سیس پلاتین نیست، با این حال، گروه های عاملی تاثیر مثبتی بر روی فرایند کپسوله شدن دو داروی دیگر دارند. به منظور تفسیر دقیقتر نتایج، میزان انرژی پیوندی، احتمال پیدا شدن دارو در طول نانولوله، متوسط مربع جابجایی و ضریب نفوذ بعد از کپسوله شدن داروها مورد مطالعه قرار گرفتند. با توجه به فرایند کپسوله شدن دارو در محیط آزمایشگاهی و دمای محیط و سپس تزریق به بدن، تاثیر دمای بدن نیز روی داروهای کپسوله شده مورد مطالعه قرار گرفت و همانطور که انتظار میرفت، دمای بدن انرژی پیوندی بین دارو و نانولوله را کاهش میدهد.