چکیده: در این پایان نامه، با استفاده از محاسبات در سطح B3LYP/6-311G** ساختار مولکولی، طیف ارتعاشی و روزنانس مغناطیسی هسته دو انانتیومر ترکیب سیتالوپرام مورد بررسی قرار گرفت. سپس با استفاده از انرژی تفکیک پیوند برای حذف هیدروژن (H-BDE) حساسیت این مولکول نسبت به مکانیسم خوداکسایش بررسی شد. با توجه به مقادیر H-BDE محاسبه شده مشخص شد که احتمالاً هیدروژن های گروه N(CH3)2 و زنجیره جانبی آن نسبت به فرآیند خوداکسایش حساسیت نشان می دهند. برای مشخص کردن فعالیت شیمیایی این ترکیب، آنالیز اوربیتال های مولکولی مرزی (FMOs) همراه با محاسبه خواص واکنش پذیری کلی انجام شد و با استفاده از سطوح پتانسیل الکتروستاتیکی مولکولی (MPE) و متوسط انرژی یونیزاسیون موضعی (ALIE)، خواص شیمیایی موضعی در سطح نظری **B3LYP/6-311++G مورد توجه قرار گرفت و سپس با مقادیر و سطوح همین خواص در داروهای SSRIs مقایسه شد. نتایج این مقایسه نشان داد که مولکول سیتالوپرام نسبت به سایر داروهای مورد مطالعه سختی کمتر و واکنش پذیری بیشتر نشان می دهد. بنابراین ممکن است نسبت به سایر داروهای SSRI با پروتئین SERT برهمکنش بیشتری داشته باشد در نتیجه منجر به افزایش غلظت بیشتری از سروتونین در ناحیه سیناپسی شود. خاصیت نوری غیرخطی (NLO) این مولکول همراه با سایر مولکولهای مورد مطالعه بررسی شد نتایج نشان داد که همه این مولکول ها NLO خوبی هستند و این خاصیت در ترکیب فلوکسامین (FVX) نسبت به بقیه بیشتر است.