چکیده: علی رغم آن که مدل استاندارد برهمکنشهای الکتروضعیف پیش بینی های برجسته ای داشته است، هنوز بسیاری از سئوال ها بدون پاسخ مانده اند. به طور خاص، نمی توان پاسخ مطمئنی به این سئوال داد که "چه مکانیزمی باعث شکست تقارن پیمانه ای می شود؟". صرف نظر از دینامیک مدل استاندارد، سناریوهای مختلفی مانند بوزون های هیگز ابرتقارن انرژی پایین، مدلهای هیگز کوچک، نظریه های ابعاد بالاتر EWSB و نواحی EWSB با جفت شدگی قوی برای توجیه ماهیت شکست تقارن الکتروضعیف پیشنهاد شده اند. هر چند در مدل استاندارد شکست تقارن از طریق مکانیزم هیگز توجیه، و یک دوتایه هیگز معرفی می شود. با این وجود هیچ دلیل بنیادینی وجود ندارد که ناحیه هیگز تنها دارای یک دوتایه باشد و مدل هایی با چند دوتایه در بسیاری از مدلها، مانند مدلهای ابرتقارنی و همچنین مدل هایی که در آنها شکست خود به خودی CP رخ می دهد ضروری هستند چراکه معرفی یک ناحیه هیگز غیرمینیمال به منابع جدیدی برای نقض CP منجر میشود و چارچوب مناسبی برای بررسی پدیده هایی با تغییر طعم را نیز فراهم می آورد. در این پایان نامه، علاوه بر مروری بر مدل دوتایه هیگز دوتایی، روشی برای بررسی شرط مثبت بودن در این مدل ارائه میدهیم. رهیافت ما می تواند برای بررسی این شرط در گروه وسیعی از مدلهای سه تایه هگیز نیز مورد استفاده قرار گیرد.