چکیده: امروزه، باتوجه به مشکلات ‌محیط‌زیستی و تغییرات پیش روی جهان، لزوم حرکت جامعه بشری به سوی توسعه پایدار در تمام ابعاد به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. یکی از مسیرهای مؤثر و کارآمد در جهت رسیدن به اهداف توسعه پایدار در جوامع مختلف، توجه ویژه به اجرای مفاهیم پایداری در امور مختلف مربوط به پردیس‌های دانشگاهی می‌باشد. چراکه پردیس‌های دانشگاهی علاوه بر نقش آموزشی و آگاهی‌بخشی، به دلیل وسعت زیاد، تعدد ساختمان‌ها، جمعیت و فعالیت‌های پیچیده‌‌، به‌عنوان شهرهای کوچکی در نظر گرفته می‌شوند که تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم جدی بر محیط‌زیست دارند. این پژوهش با هدف توسعه پایدار پردیس‌های دانشگاهی با تأکید بر ارزش‌های محیط‌زیستی انجام گرفته است. برای دستیابی به این هدف به شناسایی مفاهیم و شاخص‌های پایداری ‌محیط‌زیستی و ارائه راهکارهایی جهت افزایش سطح پایداری محیط‌زیستی پردیس‌های دانشگاهی (پردیس مرکزی دانشگاه صنعتی شاهرود) پرداخته شده است. بدین ترتیب این پژوهش برپایه روش تحقیق توصیفی- پیمایشی پایه‌گذاری شده و شامل دو بخش مطالعات اسنادی و پرسشنامه می‌شود. تجزیه و تحیل داده‌ها از طریق آمارهای توصیفی و استنباطی در نرم‌افزار SPSS28 صورت گرفته و برای آزمون کردن فرضیه‌‌های پژوهش از روش T-test تک نمونه‌ای و تحلیل عاملی تأییدی به روش SEM-AMOS استفاده شده است. نتایج نشان داد که در پردیس مرکزی بیشتر شاخص‌های پایداری محیط‌زیستی از جمله حفظ انرژی، مصالح پایدار، تفکیک و بازیافت زباله، جمع‌آوری و ذخیره آب باران، تجهیزات هوشمند انرژی، تجهیزات هوشمند آب، سبزینگی در ساختمان، استفاده از دوچرخه، حضور آب، انرژی‌های طبیعی، استفاده مجدد از ضایعات و سوخت پاک، از وضعیت نامناسبی برخوردار است. بهبود عوامل ذکر شده حاصل از تحلیل داده‌ها می‌تواند به افزایش سطح پایداری محیط‌زیستی پردیس‌دانشگاه کمک کند.