چکیده: چکیده آموزش در رشد و پیشرفت جوامع بشری نقش بسزایی دارد. کودکان تأثیرپذیرترین عضو جامعه هستند و مدرسه اولین محیط اجتماعی است که پذیرای کودکان است. میان شناخت، رشد و پیشرفت تحصیلی با فضا و محیط اطراف کودک، ارتباط معناداری وجود دارد. بنابراین بستری که کودک در آن تعلیم و آموزش می‌بیند بسیار مهم است. در نتیجه فضای آموزشی از مهم‌ترین فضاهای تأثیرگذار بر روی آن‌ها است. در این راستا با استفاده از منابع و کنار هم قرار دادن داده‌های تاریخی، به معرفی سیر تحول آموزش در غرب پرداخته شده است. با مرور سیر تاریخ آموزشی هر کشور، رویدادهای مهم تمدن و فرهنگ آن منطقه نمایان می شود و به نوعی مدارس سرگذشت جوامع را نشان می‌دهد. با بررسی نقاط کانونی در حوزه‌ی معماری آموزشی، سیری از گونه‌شناسی مدارس از زمانی که معماری آن‌ها حائز اهمیت شد تا دوران معاصر به دست آمد. چگونگی شکل‌گیری و تحول معماری مدارس و ارتباط آن با برنامه‌های آموزشی در غرب با استناد به آثار برتر این حوزه، از دیگر موارد بررسی شده در این پژوهش است. با بررسی دقیق و تحلیل گونه‌های مختلف مدارس برگزیده، دگرگونی تدریجی و تحولات مدرسه در تمامی اجزای آن نظیر برنامه‌ی آموزشی، تنوع فضاها، روابط و سلسه‌مراتب آن‌ها، نظام حرکتی، فضاهای بینابینی و نحوه‌ی اتصال حوزه‌های مختلف و نحوه ی سازماندهی فرم و فضا نمایان است. به نحوی که هویت برخی از موضوعات ذکر شده در سیر این تحول، دگرگون شده و برخی دیگر اهمیت مضاعفی پیدا کرده است. رویکرد این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و روش تحقیق آن کیفی می باشد. در این رساله شش مدرسه‌ی برگزیده از سه معمار مطرح این حوزه، هرمان هرتزبرگر، ارو سارینن و هانس شارون بررسی شده است. بررسی آثار معماران ذکر شده وجه اشتراک‌ها و نیز تمایزهایی به دلیل فلسفه‌ی طراحی، نحوه‌ی جهان‌بینی و زندگی شخصی متفاوت هر معمار وجود داشت. با این حال در آثار این سه معمار، تمامی عناصر تشکیل‌دهنده‌ی فضای مدرسه گویای آموزش همه‌جانبه به کودک است. در واقع، فضا نقش آموزگاری تمام وقت را برای کودک ایفا می‌کند تا او را در جامعه‌ی کوچک مدرسه برای حضور در جامعه‌ی بزرگ آینده آماده کند.