چکیده: با توجه به مسئله ی بحران انرژی و آلودگی زیست محیطی از جمله آلودگی هوا و منابع ، که ناشی از استفاده ی بیش از اندازه از منابع انرژی های تجدید ناپذیر مانند : نفت ، گاز و ... می باشد ، توسعه ی پایدار که عکس العملی منطقی در برابر بحران انرژی بود ، مطرح گردید . از آنجا که حدود50% ذخائر سوختی در ساختمان ها مصرف می شود ، لزوم توجه به ساخت و ساز ها بیش از پیش آشکار می شود .لذا معماری پایدار به عنوان راه و روشی اصولی و منطقی در حل مشکلات مربوط به بحث انرژی در ساختمان ها به نظر می رسد. در این نوع نگرش به معماری ، به حداقل رساندن استفاده از منابع تجدید ناپذیر از طریق طراحی ساختمان بر اساس نوع اقلیمی که در آن قرار دارد ، و همچنین توجه به محیط طبیعی و پیرامون سایت در تمامی مراحل ساخت و ساز را مورد توجه قرار می دهد . علاوه بر این بر لزوم استفاده از انرژی های تجدید پذیر مانند انرژی خورشیدی ، باد ، زیست توده و ... نیز تاکید می کند . امروزه استفاده از این نوع انرژی ها را از طریق بکارگیری فناوری های نوین مانند : پنل های فتوولتاییک ، کلکتورهای خورشیدی ، توربین های بادی و ... ممکن شده است. طراحی مرکز اقلیم شناسی بر اساس معماری پایدار از دو جنبه قابل توجیه است . اولا با توجه به نوع موضوع که مربوط به شناخت اقلیم های متفاوت است و در هر منطقه باید امکانات و ظرفیت های بالقوه ی زیست محیطی شناخته شود تا بتوان از تمامی پتانسیل ها جهت طراحی هایی بر اساس اقلیم استفاده کرد. ثانیا مکان طراحی این مرکز اقلیم شناسی ( تهران ) و آلودگی های زیست محیطی ای که شهر تهران دارد ، نیز بر لزوم طراحی پایدار می افزاید تا این ساختمان الگویی مناسب برای طراحی سایر بناهای شهر شود . لذا در این مرکز فیزیک بنا متناسب با نوع اقلیم و مسائل مختلفی مانند : تابش خورشید ، جهت وزش باد و ... طراحی شده است . همچنین با توجه به پوشش گیاهی منطقه 22 و کاربری های اطراف سایت ( باغ ملی گیاه شناسی و پارک چیتگر ) ، بحث پارک های اداری مطرح شد و در سایت پوشش گیاهی وسیعی در نظر گرفته شد تا علاوه بر همخوانی با کاربری های پیرامونش ، خرده اقلیم مناسبی نیز برای ساختمان فراهم کند . از انواع فناوری های نوین ، مانند : سلول های فتوولتاییک ، نماهای هوشمند ، کلکتورهای خورشیدی ، توربین های بادی و بام سبز برای استفاده حداکثری از انرژی های تجدید پذیر استفاده شده است .