چکیده: در این مطالعه به بررسی عوامل موثر بر نوآوری در صنایع ایران به روش سیستم دینامیک پرداخته شد. قلمرو زمانی این تحقیق دوره زمانی 1390-1380، و قلمرو مکانی نیز صنایع دارای 50 نفر کارکن و بشتر ایران است. براساس اکثر مطالعات موجود در این زمینه عواملی اصلی که بر نوآوری موثر هستند را می توان حق حمایت از مالکیت فکری، سرمایه انسانی، درجه باز بودن اقتصاد و ارزش افزوده برشمرد. اکثر مبانی نظری و پیشینه های موجود نشان دهنده این هستند که با تقویت هر یک از موارد فوق نوآوری نیز افزایش می یابد. در این مطالعه سعی شده است این عوامل را در سطح صنایع 50 نفرکارکن و بیشتر ایران با استفاده از روش سیستم دینامیکی مورد بررسی قرار داد تا اثر آنها را بر نوآوری در این بخش مشخص و تغییرات آنها را در آینده نوآوری بخش مورد مطالعه، بررسی نمود. برای این منظور ابتدا با توجه به مطالعات موجود و تعیین نحوه ارتباط بین این عوامل به تشکیل رابطه علی معلولی هر یک از عوامل به صورت جداگانه و در ادامه حلقه علی معلولی کلی تشکیل داده شد. در ادامه به تعیین روابط ریاضی بین متغیرها و تشکیل توابع پرداخته شد. بعد از تعیین روابط و وارد کردن مقادیر کمی هر یک از متغیرها به شبیه سازی مدل پرداخته شد. به منظور اعتبارسنجی مدل، آزمون های حدی و بازسازی رفتار مرجع پرداخته شد که نتایج آزمون ها نیز مدل را مورد تایید قرار دادند. در مرحله بعد به آزمون فرضیات پرداخته شد که تمامی فروض ذکر شده در این مطالعه مورد تایید قرار گرفتند. جهت پیش بینی مدل برای دوره های بعدی، مدل با استفاده از سناریوهایی برای سال 1400 مجددا شبیه سازی شد که نتایج شبیه سازی مجدد نیز نشان داد با افزایش حمایت از حق مالکیت فکری در ایران، نوآوری در بخش صنایع 50 نفر کارکن و بیشتر ایران نیز افزایش می یابد.