چکیده: هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین هوش معنوی، سلامت روان و تصمیم گیری اخلاقی در معلمان تربیت بدنی شهر مشهد بود. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی، روش جمع آوری اطلاعات آن میدانی و ابزار آن پرسشنامه بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه معلمان تربیت بدنی شهر مشهد بود(N=798.) و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و همچنین بر حسب جدول مورگان تعداد نمونه 260 نفر تعیین گردید که پس از توزیع و جمع آوری پرسشنامه ها، موارد ناقص و معیوب حذف گردید و تعداد 184 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد تصمیم گیری اخلاقی کتل (2003) (0.72=α)، هوش معنوی عبدالله زاده (1387) (0.9=α) و سلامت روان گلدبرگ و هیلر(1979) (0.88=α) استفاده گردید. در پرسشنامه سلامت روان هر چه افراد نمره کمتری به دست آورند، نشان از نبود علائم مرضی بوده و از نظر سلامت روان در وضعیت مطلوبی قرار دارند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. بر اساس یافته های تحقیق بین هوش معنوی و سلامت روان (p<=0.01 , r=-0.41) و سلامت روان و تصمیم گیری اخلاقی (p<=0.01,r=-0.238) معلمان تربیت بدنی ارتباط معکوس و معنادار و بین هوش معنوی و تصمیم گیری اخلاقی معلمان تربیت بدنی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد (p<=0.01,r=-0.249). همچنین نتایج آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد در حالت کلی بین هوش معنوی و سلامت روان با تصمیم گیری اخلاقی رابطه معناداری (R=0.329,Sig=-0.001) وجود دارد. همچنین ضریب تعیین نشان داد که 10.8 درصد از واریانس کل تغییرات میزان تصمیم گیری اخلاقی در بین معلمان تربیت بدنی شهر مشهد به متغیرهای هوش معنوی و سلامت روان مربوط می شود و 89.2 درصد به عواملی خارج از مدل مذکور مربوط می شود. لذا با توجه به نتایج تحقیق می توان عنوان کرد که سازمان آموزش وپرورش می تواند با برگزاری دوره های آموزشی و آشنایی معلمان با مفاهیم و اثرات بهبود سلامت روان و هوش معنوی، به آنها در گرفتن تصمیماتی بر پایه اصول اخلاقی و حل مشکلات کمک کند.