چکیده: هدف تحقیق: هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیر تمرینات تناوبی شدید و مقاومتی متوسط بر توان بی‌هوازی و شاخص خستگی پسران بسکتبالیست نوجوان بود. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی و به‌صورت پیش‌آزمون، پس‌آزمون، با گروه کنترل بود. روش تحقیق: جامعه آماری تحقیق کلیه پسران بسکتبالیست نوجوان استان خراسان شمالی بود که 36 نفر از آنها به طور تصادفی در سه گروه کنترل، گروه تمرین تناوبی شدید (HIIT) و گروه مقاومتی متوسط (RT) تقسیم شدند. پس از اعما هشت هفته مداخله تمرینی، توان بی‌هوازی و شاخص خستگی توسط آزمون رست (RAST) از آزمودنی‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های اندازه‌گیری شده توسط آزمون‌های آماری شاپیروویلک، لون و کوواریانس در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق: نتایج آزمون فرضیه‌های تحقیق نشان داد که بین هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مقاومتی متوسط (RT) بر توان بی‌هوازی (0.001>P و 55.669=F) و شاخص خستگی (0.001>P و 43.887=F) در پسران بسکتبالیست نوجوان اختلاف معناداری وجود دارد، همچنین نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که با توجه به سطح معناداری بین هر سه گروه (گروه کنترل، تمرینات تناوبی شدید و تمرینات مقاومتی متوسط) در متغیر توان بی‌هوازی اختلاف معناداری وجود دارد، بین گروه کنترل با گروه تمرینات تناوبی شدید و گروه تمرینات مقاومتی متوسط در متغیر شاخص خستگی اختلاف معناداری وجود دارد و در بین گروه تمرینات تناوبی شدید و گروه تمرینات مقاومتی متوسط در متغیر شاخص خستگی اختلاف معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش، به نظر می رسد که تمرینات تناوبی شدید و مقاومتی متوسط می توانند بر بهبود شاخص های توان بی هوازی و کاهش شاخص خستگی بسکتبالیستان نوجوان موثر باشد.