چکیده: بطور معمول در نخستین مراحل ارزیابی داده های الکترومغناطیس هوایی حوزه فرکانس، مقاومت‌ویژه‌ ظاهری بر اساس مدلی از یک نیم‌فضای همگن، در برابر عمق محاسبه می‌شود. برای انجام این مهم تاکنون الگوریتم‌های متعددی ارائه شده است. الگوریتم‌های ارائه شده در دو حوزه فرکانس و زمان جهت معکوس‌سازی داده‌های الکترومغناطیس هوایی موردد استفاده قرار می‌گیرند. از جمله الگوریتم‌های معکوس‌سازی در حوزه فرکانس می‌توان به الگوریتم‌های ارائه شده توسط سنگپیل (1988)، سیمون (2000)، دیفرانسیلی هوانگ و فریزر(1997) و روش بهبود یافته سیمون (2000) اشاره نمود. از این رو در در این پایان نامه سعی شده است که به تشریح الگوریتم‌های معکوس‌سازی داده‌های الکترومغناطیس هوایی برای تعیین میزان مقاومت ویژه در برابر عمق پرداخته شود. با این حال باید توجه داشت که هر یک از این روش‌ها دارای محاسن و معایبی هستند. از این رو سعی بر آن شده است تا به نحوی مزایا و معایب مربوط به هر یک از این روش‌ها تا آنجا که ممکن است بیان گردد. از طرفی به دلیل نیاز به یک برنامه معکوس‌سازی داده‌های الکترومغناطیس هوایی حوزه فرکانس و عدم دسترسی به کد برنامه‌های موجود، در این پایان نامه دو برنامه پیشرو و معکوس طراحی گردید و کلیه نتایج حاصل از معکوس‌سازی‌های انجام شده در این پایان‌نامه بر اساس برنامه‌های نگارش یافته صورت گرفته است. لازم است خاطر نشان کنیم ، کد برنامه‌ها به صورت آزاد بوده و بر اساس زبان برنامه‌نویسی ویژوال سی-شارپ و بانک اطلاعات داده‌های اس-کیو-ال سرور تهیه شده است. با انجام مطالعه حاضر، مشخص شد، بهترین روش برای معکوس‌سازی داده‌های الکترومغناطیس ‌هوایی، روش سیمون می باشد و در صورتی که تعداد فرکانس‌های مورد استفاده زیاد باشد، روش دیفرانسیلی هوانگ جواب بهتری از مقاومت ویژه-عمق را ارائه خواهد داد. از طرفی الگوریتم‌های محاسباتی بر اساس نیم فضای کاذب جواب بسیار مطلوب‌تری نسبت به الگوریتم‌های نیم فضای همگن ارائه می‌کنند. در نهایت باید خاطر نشان کنیم، نرم‌افزار تهیه شده هنوز در ابتدای راه قرار دارد و امیدواریم در آینده‌ای نزدیک شاهد یک نرم‌افزار کامل و مستقل باشیم.