چکیده: نیاز به سیستم حمل و نقل عمومی با کیفیت، نیاز اساسی شهر های پرجمعیت است. مترو به دلیل سهولت استفاده و صرف وقت و هزینه کمتر نسبت به دیگر وسایل حمل‌ونقل عمومی از محبوبیت بیشتری برخوردار است بنابراین به دلیل این که افرادی زیادی از آن استفاده می کنند باید در طراحی سیستم تهویه آن دقت کافی را داشته باشیم. سیستم تهویه مترو در زمان بهره برداری اهمیت بیشتری نسبت به زمان حفاری دارد و باید به‌گونه‌ای طراحی شود که شرایط آسایش حرارتی را برای مسافران و کارکنان فراهم کند. استفاده از مدل دینامیک سیالات محاسباتی کمک می کند تا مقدار هوای لازم و درنهایت تعداد فن های موردنیاز جهت تهویه را برای محیط موردنظر به دست آوریم. در این پایان نامه با استفاده از مدل دینامیک سیالات محاسباتی و مطالعه پارامتری تعداد فن-های موردنیاز و مشخصات آن‌ها تعیین شده است. این مدل‌سازی به‌صورت حجم محدود انجام شده و در این مدل سازی از مدل اغتشاش k-ε استاندارد استفاده شد. مدل سازی و حل مسئله با استفاده از نرم افزار ANSYS Workbench انجام شد. برای بررسی سرعت و دمای هوا و مقایسه آن با مدل CFD ساخته شده از دستگاه سرعت سنج و دما سنج استفاده شد. با توجه به این‌که فاز یک مترو مشهد شامل شش ایستگاه مشابه است تنها یک مدل از ایستگاه ساخته شد و نتایج را به تمام ایستگاه ها تعمیم داده شد. نتایج مدل CFD نشان داد که برای تهویه ایستگاه به دو فن اصلی با دبی حجمی m3/s 125 در ابتدا و انتهای ایستگاه و یک فن با دبی حجمی m3/s 23 در تراز کنترل بلیت نیاز است. تأثیر دستگاه ایرواشر بر سیستم تهویه و لزوم استفاده از آن در فصل تابستان با استفاده از دینامیک سیالات محاسباتی بررسی شد و درنهایت با توجه به شرایط آب و هوایی شهر مشهد استراتژی های لازم جهت استفاده بهینه از سیستم تهویه در مترو ارائه شد. نتایج نشان داد که در دمای بالای ℃21 نیاز به دستگاه هواشوی داریم و در دمای ℃15 تا ℃21 نیاز به دستگاه هواشوی نیست. برای دماهای ℃11 تا ℃17 نیاز به استفاده از فن تراز کنترل بلیت نداریم و در دما های کمنر از ℃10 در برخی قسمت ها نیاز وسایل گرمایشی احساس می شود.