چکیده: چکیده به منظور دسترسی به کانسار درصورت عمق زیاد به دلیل به صرفه نبودن استخراج به روش روباز، گرایش ها به سمت طراحی معادن به روش زیرزمینی سوق پیدا کرده است. برای دسترسی به مواد معدنی که استخراج به روش زیرزمینی در آن به صرفه تر است، تونل های بازکننده مورد نیاز است که به عنوان تونل های اصلی نیز شناخته می شود. این تونل های اصلی در حقیقت شاهرگ های یک معدن به حساب می رود. در صورت ناپایداری در هر قسمت از این تونل ها باعث متوقف شدن کار معدن، به خطر افتادن جان افراد و در نهایت غیر اقتصادی شدن استخراج معدن می شود. بخش تقاطع این تونل های اصلی هم از این امر مستثنی نیست. می توان گفت تحلیل پایداری، حفظ و نگهداری این بخش از تونل ها از اهمیت خیلی بالایی برخوردار است. روش های متعددی برای تحلیل پایداری و طراحی نگهداری تقاطع های تونل های زیرزمینی وجود دارد که از مهم ترین آن ها می توان به روش های تجربی و عددی اشاره نمود. هدف از انجام این پژوهش طراحی سیستم نگهداری بخش تقاطع دو تونل معدنی به روش های تجربی و عددی است. مورد مطالعاتی این پژوهش تقاطع W3 در معدن زغال سنگ شماره یک پروده طبس است. در این پایان نامه ابتدا طراحی سیستم نگهداری تقاطع W3 به روش های تجربی Q و MRMR انجام شده است. سپس نگهداری پیشنهادی هریک از این روش ها با سیستم نگهداری فعلی نصب شده در تقاطع W3 مقایسه شده است. نتایج به دست آمده از این قرار است که ازبین سیستم های پیشنهادی Q و MRMR ، سیستم پیشنهادی MRMR به نگهداری های فعلی نصب شده در تقاطع نزدیک تر است. در ادامه سیستم نگهداری فعلی نصب شده و سیستم های نگهداری پیشنهادی توسط Q و MRMR با نرم افزار FLAC 3D شبیه سازی شد. نتایج نشان داد سیستم نگهداری پیشنهادی Q نسبت به MRMR ایده آل است. در نهایت با استفاده از مدل ساخته شده، اثر تنش های القایی بر پایداری تقاطع، مورد بررسی قرار گرفته است.