چکیده: چکیده در فرآیندهای ماشینکاری اهمیت استفاده از روانکارها جهت تولید قطعات با کیفیت بالا و همین طور کم کردن نیروهای برشی و بالا بردن عمر ابزار غیر قابل انکار است. یکی از جدیدترین روش های بهینه روانکاری، روش روانکاری کمینه بوده که بخاطر مزیت های فراوان استفاده از آن به سرعت در حال افزایش است. در این پژوهش ابتدا سعی شده با امکانات موجود در کشور دستگاهی مقرون به صرفه در عین حال با کیفیت و کارایی بالا ساخته و نحوه ساخت آن شرح داده شود و سپس برای دستیابی به پارامترهای بهینه یک سری تست های اولیه بر روی فولاد ST37 به همراه دستگاه تراش معمولی و سپس تست های تکمیلی بر روی دستگاه تراش CNC و نهایتاً قطعه کارهایی از جنس سوپر آلیاژ اینکونل 939 انجام شد. همچنین این آزمایشات بر روی دستگاه سنگ مغناطیس و قطعات فولاد ST37 و اینکونل 939 نیز انجام گرفت. در این آزمایشات از روغن های روانکار گیاهی از نوع روغن کرچک و روغن صنعتی محلول در آب یا در اصطلاح همان آب-صابون استفاده شده و روش های مختلف ماشینکاری خشک و ماشینکاری با استفاده از سیستم روانکاری کمینه (MQL ) و روش ماشینکاری با پاشش پیوسته سیال مقایسه گردید و پارامترهای اصلی روانکاری کمینه شامل دبی خروجی سیال و فشار باد و فاصله نازل در سه سطح مختلف مقایسه گردید. نهایتاً پس از تحلیل نتایج، مشاهده شد که در اکثر آزمایشات بهترین صافی سطح در ماشینکاری به روش روانکاری کمینه (MQL) با سیال روغن کرچک اتفاق افتاد و بعد از آن ماشینکاری به روش روانکاری کمینه (MQL) با سیال محلول آب-صابون و سپس روش پاشش پیوسته و نهایتاً روش خشک بدترین صافی سطح را داشت و همچنین پارامتر بهینه در روش (MQL) دبی سیال 5 میلی لیتر بر دقیقه و فشار باد 4 بار و فاصله نازل 4 سانتیمتر در تراشکاری و 8 سانتیمتر در سنگ زنی بود.