چکیده: در حال حاضر بحران کم آبی بعنوان یکی از بزرگترین خطرات جهانی گریبان گیر اکثر کشورهای دنیا از جمله ایران است. با وجود اینکه بیش از سطح کره زمین از آب تشکیل شده، اما بیشتر آن را آب دریاها شامل می شود و تنها 0.014% آن قابل شرب و در دسترس می باشد. لذا در شرایط فعلی چاره ای جز شیرین سازی آب دریاها قابل تصور نیست که در این زمینه اقدامات خوبی صورت گرفته اما اکثر روشهای شیرین سازی بدلیل وابستگی به سوختهای فسیلی و تصفیه آب شور دور ریزِ حاصل از این کارخانجات هزینه بر بوده و همچنین به زیرساختهای اساسی نیاز دارد که در مقیاس بزرگ مقرون به صرفه می باشد و این برای مناطق توسعه یافته مناسب بوده اما برای مناطق محروم و دورافتاده قابل استفاده نیست. اما سیستم رطوبت زنی-رطوبت زدایی (HDH) این مزیت را دارد که با صرف هزینه کم و تجهیزات ساده برای جوامع کوچک و پراکنده راه اندازی شود. در این تحقیق با مطالعه انواع روشهای آب شیرین کن و بررسی کارهای انجام شده در زمینه ی HDH، چهار پیکربندی جدید a،b ، cو d با بازچرخش آب شور پیشنهاد و طراحی شد تا میزان انرژی مصرفی و آب شور دور ریز تا حد امکان کاهش داده شود. سپس با بدست آوردن معادلات حاکم، مدلسازی ترمودینامیکی صورت گرفت. نتایج حاصل بیانگر این است که سیستم ترکیبی HDH و پمپ حرارتی، کاهش قابل ملاحظه ای در مصرف انرژی داشته و باعث بهبود عملکرد می شود. بدین ترتیب که در پیکربندی بهینه شده ی d نسبت خروجی بدست آمده از 0.623 به 3.474 ارتقاء یافته و همچنین مقادیر نسبت بازیابی کلی و آب تولید شده به ترتیب 20 و 30% افزایش داشته اند. بعلاوه در این مطالعه تاثیر استفاده از اکونومایزر در سیستم برای افزایش بهره وری به خوبی در نتایج مشخص شد، که در پیکربندی a فقط با اضافه کردن اکونومایزر به یک سیستم HDH میزان نسبت خروجی بدست آمده تقریباً 70% بهبود یافته و در پیکربندی c نیز تنها با یک تغییر نسبت به پیکربندی b (اضافه کردن اکونومایزر)، ضریب عملکرد پمپ حرارتی حدود 45% کاهش می یابد.