چکیده: یکی از بهترین روش های شیرین سازی آب در مقیاس کوچک استفاده از روش تقطیر چند اثره است. در این روش آب در قسمت اواپراتور و در محفظه خلاء در دمایی پایین تر از نقطه جوش خود بخار می شود و در قسمت کندانسور، بخار حاصل از تبخیر به آب شیرین مصرفی تبدیل می شود. از آنجا که این دستگاه‌ها تاکنون بیشتر برای مقیاس بزرگ (بیشتر از 1000 مترمکعب در روز) طراحی و ساخته ‌شده‌اند، برای طراحی بهینه در مقیاس کوچک (1 تا 100 مترمکعب در روز) با کمبود اطلاعات مواجه هستیم و تحقیقات کمی در این زمینه صورت گرفته است. مخصوصاً در زمینه مبدل‌های فالینگ فیلم در دبی‌های پایین (رینولدزهای پاششی کوچک) تحقیقات تجربی و تحلیلی بسیار کمی موجود است. با توجه به این‌که روش تقطیر چند اثره شامل یک سیکل به‌هم‌ پیوسته از مرحله اول تا کندانسور است، طراحی و ساخت دستگاه در مقیاس کوچک پراهمیت و حساس است. مهم ترین نکته تخمین ضریب انتقال حرارت فالینگ فیلم و بررسی پارامتر های تأثیرگذار بر آن می باشد. از این رو برای طراحی یک سیستم آب شیرین کن چند اثره (MED) نیاز به دانستن ضریب انتقال حرارت (فالینگ فیلم) در شرایط کاری متفاوت است. لذا برای طراحی MED در مقیاس کوچک نیاز به یک بررسی تجربی دقیق بر روی مبدل‌های فالینگ فیلم با نرخ پاشش جریان کم در شرایط کاری متفاوت است، تا بتواند نیاز طراحی MED در مقیاس کوچک را تأمین کند. از این رو در این پژوهش تلاش شده است با ساخت ست آپ آزمایشگاهی بستر مناسبی فراهم شود تا شرایط دستگاه آب شیرین کن MED در مقیاس کوچک، به صورت تجربی مورد آزمایش قرار بگیرد. در این پژوهش اثرات پارامترهایی نظیر دمای آب پیش گرم، دبی پاششی فالینگ فیلم و شار حرارتی اعمالی بر ضریب انتقال حرارت جابجایی فالینگ فیلم مورد مطالعه قرارگرفته است. از جمله نتایجی که پس از انجام آزمایش های تجربی به دست می آید این است که با افزایش دبی پاششی، ضریب انتقال حرارت فالینگ فیلم افزایش می یابد همچنین تغییر دمای آب پیش گرم تأثیری بر افزایش و یا کاهش ضریب انتقال حرارت ندارد. در انتها نتایج پژوهش با روابط تجربی مقایسه می شود.