چکیده: در این پایان‌نامه افزایش انتقال حرارت با استفاده از روش‌های عددی در یک کانال دوبعدی مورد مطالعه قرار می گیرد. این مطالعه‌ با استفاده از روش عددی و در حوزه‌ی جریان آرام انجام می شود. دیواره‌ی کانال تحت شرط مرزی دما ثابت قرار دارد. سیال عامل مساله، نانوسیال است که با استفاده از مدل مخلوط دوفازی، مدل شده است. نوآوری خاص این پایان نامه تلفیق نانوسیال تحت مدل مخلوط دوفاز با محیط متخلخل است که باعث افزایش چشمگیر انتقال حرارت می شود. این اتفاق برای اولین بار رخ داده است و معادلات نهایی نانوسیال تحت مدل مخلوط دوفاز به عنوان سیال عامل برای محیط متخلخل، برای اولین بار تحلیل شده است. از کاربردهای نانوسیال می توان به خنک کاری دستگاه های مبدل حرارتی، بهبود راندمان ژنراتورهای خنک کاری دستگاه های مبدل حرارت، بهبود راندمان انتقال حرارت برای دستگاه های خنک کننده ی هوا، در یخچال فریزهای خانگی، خنک کاری در صنعت ماشین کاری، در راکتورهای هسته ای و صنایع دفاع و هوافضا، جداسازی گاز از نفت توسط نانوسیالات، جداسازی مولکولی با نانوسیال، خالص سازی شیمیایی با نانوسیالات، جداسازی نانوذرات با استفاده از نانوسیالات و بسیاری موارد دیگر اشاره داشت. مشاهده می‌شود با کاربرد نانوسیال به عنوان سیال عامل، عدد ناسلت میانگین کانال افزایش پیدا می‌کند که این افزایش برای مدل دوفاز و در درصد حجمی 5 درصد برای نانوذرات، 35 درصد و برای مدل تک فاز 20 درصد گزارش شده است. در نهایت برای افزایش هرچه بیشتر عدد ناسلت از محیط متخلخل در کانال استفاده می‌شود. مشاهده می شود با کاربرد محیط متخلخل با اپسیلون 0/5 و دارسی 0/001 و نانوسیال با مدل مخلوط دوفاز با درصد حجمی 5 درصد برای نانوذرات، عدد ناسلت میانگین کانال افزایش 77/68درصدی دارد که این مقدار برای نانوسیال دوفاز در درصد حجمی 5 درصد برای نانوذرات در کانال بدون محیط متخلخل 35 درصد بود. همچنین برای نانوسیال دوفاز با درصد حجمی 5 درصد برای نانوذرات، افت فشار متوسط بی بعد در کانال در بیشترین مقدار خود نسبت به کانال بدون محیط متخلخل، افزایش 58/28 درصدی دارد که با کاربرد محیط متخلخل با اپسیلون 0/5 و دارسی 0/0001 برای همین نانوسیال، این افزایش افت فشار متوسط کانال نسبت به کانال بدون محیط متخلخل، 78/63 درصد می باشد.