چکیده: چنانچه برای آنالیز یک سازه از روش استاتیکی معادل استفاده شود، تراز پایه از جمله پارامترهای مؤثر، در تعیین نیروی لرزه ای وارد بر سازه خواهد بود. در سازه هایی که در آنها فونداسیون در یک سطح اجرا می شود و هیچگونه اندرکنشی بین دیواره های سازه و خاک وجود ندارد، بدیهی است تراز پایه از روی فونداسیون شروع می شود؛ اما مهندسین معمولاً با ساختمان هایی سروکار دارند که در آنها به دلیل وجود زیرزمین در قسمتی از سازه، فونداسیون در دو تراز متفاوت اجرا می گردد. از آنجا که در این خصوص پیشنهادی برای تعیین موقعیت تراز پایه در آیین نامه های لرزه ای به خصوص آیین نامۀ 2800 ایران مطرح نشده است، این سؤال برای مهندس طراح بوجود می آید که برای انجام تحلیل استاتیکی معادل واقعاً چه ترازی را باید به عنوان تراز پایه در نظر گرفت؟ در این تحقیق سعی شده است تا به این سؤال پاسخ داده شود. برای انجام این تحقیق، مدل های سازه ای به همراه فونداسیون و محیط خاک اطراف آن، در نرم افزار Abaqus مدل شده و با توجه به نوع خاک، تحت یک شتاب نگاشت مصنوعی منطبق بر طیف طرح آیین نامه 2800 قرار گرفته است. در این تحقیق از دو نوع خاک که معرف خاک های نوع (I) و نوع (IV) آیین نامه می باشند استفاده شده است. پس از بررسی نتایج نشان داده می شود که محل تراز پایه شدیداً تحت تأثیر نوع خاک قرار دارد و در عین حال به تعداد ستون های ورودی به زیرزمین و تعداد طبقات سازه نیز وابسته است.