چکیده: با رشد روز افزون جمعیت، تغییرات اقلیمی و افزایش فعالیت های صنعتی، استفاده بهینه از آب های مرزی جهت تامین نیاز های جوامع، امری ضروری به نظر می رسد. شناسایی و ارزیابی منابع آب قابل دسترس و برنامه زیری مناسب جهت برداشت از این منابع ارزشمند، می تواند منجر به بهبود شرایط حوضه آبخیز و آبخیزنشینان شود. شناسایی منابع تامین و مصارف آب به عنوان اولین گام مدیریت منابع آب آن حوضه در اولویت است. به علت عدم وجود اطلاعات با توزیع زمانی و مکانی مناسب در مناطق مرزی به دلایل مختلف از قبیل صعب العبور بودن و یا عدم وجود ایستگاه های کافی مشاهدات زمینی، اجرای این گام را دچار چالش می-کند. امروزه علم سنجش از دور به همراه تکنیک های موجود در سیستم اطلاعات جغرافیایی، امکان پایش و ارزیابی منابع آب اینگونه حوضه ها را فراهم آورده است. در تحقیق حاضر، حوضه رودخانه قره تیکان و به طور خاص زیر حوضه روستای قره تیکان که در شمال شرق ایران و در همسایگی کشور ترکمنستان قرار دارد، مورد بررسی قرار گرفت. برای شناسایی و ارزیابی حوضه از داده های بارش ماهواره ایIMERG-Final ، داده های دما بازتحلیل شده ERA5 و داده های تبخیر-تعرق مدل جهانی تبخیر آمستردام GLEAMبهره گرفته شد. با استفاده از داده های رواناب ورودی به حوضه، رواناب ایجاد شده در حوضه با کمک رابطه تجربی جاستین، داده های بارش، تبخیر تعرق و میزان نیاز زیست محیطی پایین دست به عنوان رواناب خروجی از حوضه، آب قابل دسترس در حوضه در ماه های مختلف محاسبه گردید. این اطلاعات به همراه لایه های پوشش گیاهی، کاربری اراضی، جنس خاک، شیب و جهت آن و شبکه آبراهه ها، در اختیار خبرگان و کارشناسان قرار گرفت و آن ها اولویت های برداشت و مصرف آب را در سه بخش کشاورزی، دامداری و آبخیزداری تعیین نمودند. نظرات خبرگان با کمک روش تحلیل سلسله مراتبی و در نرم افزار Expert Choice، مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان داد اولین اولویت جهت مصرف آب در منطقه، احداث گلخانه است و افزایش سطح زیرکشت باغ ها و پرواربندی گوسفند به ترتیب اولویت های دوم و سوم هستند. پرورش طیور آخرین اولویت در این منطقه است.