چکیده: قیر عنصر اصلی مخلوط آسفالتی و ماده‌ای ویسکوالاستیک است و پاسخ مکانیکی آن به دما و مدت زمان بارگذاری وابسته است. روسازی آسفالتی برای داشتن قابلیت بهره‌برداری در طول دوره طرح خود نباید بیش از اندازه سخت شود. محققین در این زمینه عقیده دارند که مهم‌ترین عامل این تغییرات، پدیده سخت شدن تدریجی است که موجب ظهور انواع آسیب‌دیدگی‌ها در رویه آسفالت می‌شود. فرآیندهای متفاوت و متنوعی در تغییرات تدریجی یا سخت شدن قیر دخالت دارد که از میان آن‌ها می‌توان به اکسیداسیون، واکنش‌های فتوشیمیایی، تصعید مواد فرار و سبک قیر، پلیمریزاسیون، کربنیزاسیون و جذب روغن‌های موجود در قیر توسط سنگ‌دانه‌ها اشاره کرد. در این پژوهش به بررسی تاثیر نانواکسیدروی و نانو رس و ترکیب همزمان دو ماده بر رفتار پیرشدگی قیر طی آزمایشات نقطه نرمی، درجه نفوذ، افت وزنی قیر، ویسکوزیته قیر و شاخص پیرشدگی ویسکوزیته پرداخته می شود. نتایج این پژوهش نشان داد، افزودن نانواکسیدروی تا 1.4 % در دو حالت قبل و بعد از پیرشدگی موجب افزایش نقطه نرمی و در نتیجه بهبود عملکرد قیر در دمای بالا می شود. عملکرد قیرهای اصلاح شده با ترکیب نانومواد نشان داد که قیر حاوی 1.4 % نانواکسیدروی به همراه 2% نانورس در حالت پیرنشده، دارای ویسکوزیته بالاتری نسبت به نمونه شاهد می باشد. همچنین، افزودن نانو ذرات به قیر موجب افزایش ویسکوزیته در دو حالت پیرشده RTFO و PAV می شود. به علاوه، قیر حاوی 1.4% نانواکسیدروی و 2% نانو رس دارای شاخص VAI کمتری نسبت به نمونه قیر خالص می باشد. در واقع، نانومواد موجب بهبود پیرشدگی قیر در حالت RTFO شده است. نتایج نمونه های PAV نیز نشان می دهد، افزودن نانو ذرات باعث کاهش شاخص پیرشدگی شده است.