چکیده: هدف از این تحقیق، بررسی آزمایشگاهی اثر نانوسیلیس بر پیوستگی موضعی بتن فوق توانمند و آرماتورهای فولادی برای درک بهتر رفتار آن ها می باشد. برای مطالعه آزمایشگاهی از آزمایش بیرون کشیدگی براساس استاندارد RILEM استفاده شد. در این آزمایش تنش پیوستگی بتن فوق توانمند و آرماتور فولادی در دو حالت آرماتور شماره 12 و آرماتور شماره 14 با طول پیوستگی و پوشش بتن برابر 3d_b ، 2d_b ، 3d_b و 4d_b بر روی 96 نمونه بررسی گردید. مطالعات آزمایشگاهـی یک روش سـاده برای حالت هایی است که روش های تحلیلی به لحاظ پیچیدگی مسئله قادر به حل مسئله نمی باشند. رفتار نانوسیلیس بر پیوستگی موضعی بتن فوق توانمند و آرماتورهای فولادی از این قبیل مسائل می باشد. اثر متقابل فولاد، بتن و نانوسیلیس، تسلیم آرماتور، ترک خـوردگی بتن، بـاز توزیــع تنش ها به لحاظ عدم بـاربری المـان ها به عــلت خردشدگی از موضوعاتی هستند که پیچیدگی مسئله را بیان می نمایند. نتیجه حاصل از آزمایش ها نشان داد که با افزودن نانوسیلیس به بتن فوق توانمند، تنش پیوستگی نهایی نرمال شده افزایش یافته است. با افزایش پوشش آرماتور و افزایش طول پیوستگی مقدار تنش پیوستگی متوسط افزایش می یابد. براساس نتایج حاصل از آزمایش های انجام شده رابطه تنش پیوستگی برای بتن فوق توانمند با مقاومت بیشتر از 110 مگاپاسکال اصلاح گردید.