چکیده: ترک‌خوردگی رویه‌های ساخته شده از مخلوط آسفالت گرم در شرایط دمایی پایین، یکی از دلایل اصلی خرابی روسازی‌های آسفالتی است که باعث کاهش کیفیت سواری و عمر‌مفید روسازی می شود. بارگذاری ترافیکی و چرخه‌های آب‌و‌هوایی باعث بوجود آمدن تنش‌های کششی در سطح زیرین لایه آسفالت شده، و تکرار این عوامل منجر به پیدایش و گسترش ترک در رویه آسفالت می گردد. عدم ترمیم و نگهداری به موقع از روسازی ترک‌خورده هزینه‌های زیادی را برای ترمیم و بازسازی روسازی در‌پی خواهد داشت. از این رو شناخت دقیق رفتار و عملکرد قیر و مخلوط آسفالت در دمای پایین و تعیین علل و مکانیزم‌های ترک‌خوردگی در آن مهم و ضروری است. به علت ماهیت ویسکوالاستیک آسفالت، عوامل مختلف از جمله دما و سرعت بارگذاری تاثیر زیادی روی رفتار آسفالت خواهند داشت. کارهای انجام شده در این پژوهش را می‌توان به دو بخش اصلی، شامل کارهای آزمایشگاهی و مدل‌سازی عددی تقسیم کرد. در این پژوهش به منظور بررسی مقاومت ترک‌خوردگی آسفالت در دمای 15- درجه سانتی‌گراد، تحت مود 1 بارگذاری، از آزمون خمش نیم‌ دایره استفاده شده است. پارامترهای اصلی شکست از جمله فاکتور شدت ‌تنش، انرژی شکست و مقدار بحرانی نرخ رها‌سازی انرژی کرنشی برای نمونه‌های آسفالت تعیین شد. در قسمت اول کار آزمایشگاهی، به منظور بررسی تاثیر پیرشدگی قیر بر مقاومت ترک‌خوردگی آسفالت، سه نمونه آسفالت با شرایط یکسان (از نظر طرح اختلاط، حجم بارگذاری ترافیکی و شرایط آب‌و‌هوایی) ولی با سه عمر بهره‌برداری مختلف (آسفالت تازه اجرا شده، آسفالت با عمر بهره‌برداری دو سال و آسفالت با عمر بهره‌برداری شش سال) از طریق مغزه‌گیری از روسازی جاده شاهرود-میاندشت تهیه شد. در قسمت دوم کار آزمایشگاهی و به منظور بررسی تاثیر سرعت بارگذاری بر پارامتر‌های شکست آسفالت، آزمون خمش نیم دایره با دو سرعت 5 و 50 میلی‌متر بر دقیقه بر روی نمونه‌های آسفالت با عمر بهره‌برداری دو سال انجام گرفت. در بخش دوم این پژوهش و به منظور مدل‌سازی رشد ترک در نمونه‌های نیم ‌دایره آسفالت با استفاده از نرم‌افزار آباکوس، از روش اجزاء محدود گسترش یافته استفاده شده است. بررسی نمودار‌های بدست آمده از آزمایش‌ها نشان داد، رفتار آسفالت در دمای 15- درجه سانتی‌گراد تقریبا خطی است. با توجه به نتایج بدست آمده از آزمایش‌ها، با افزایش عمر روسازی تغییر‌شکل گسیختگی و انرژی شکست نمونه‌ها به شکل محسوسی کاهش یافت. با افزایش عمر روسازی، مقدار بحرانی نرخ رها‌سازی انرژی کرنشی (که آن را انتگرال جی نیز می‌نامند) کاهش یافت. همچنین، با افزایش سرعت بارگذاری، نیروی شکست نمونه‌ها افزایش و انرژی شکست و تغییر‌شکل گسیختگی نمونه‌ها کاهش یافت. مقایسه نتایج بدست آمده از کارهای آزمایشگاهی و مدل‌سازی عددی نشان داد از روش اجزاء محدود گسترش یافته می‌توان به شکل موفقیت‌آمیزی برای مدل‌سازی رشد و گسترش ترک استفاده کرد.