چکیده: معایب طراحی، عدم دقت کافی در ساخت و ساز، استفاده از مصالح با کیفیت پایین و تغییر کاربری سازه از مهمترین دلایلی هستند که باعث می‎شود سازه‎های موجود ضوابط آیین‎نامه‎ها را اقناع نکنند و در نتیجه نیاز به ترمیم و مقاوم‎سازی پیدا کنند. مقاوم‎سازی در قسمت‎های مختلف یک سازه مانند تیر، دال، ستون و ... صورت می‎گیرد. اما ستون‎ها مهم‎ترین بخش یک سازه در انتقال نیرو هستند، بنابراین استفاده از روش‎ مناسب جهت مقاوم‎سازی این المان‎ها ضروری است. طی دهه اخیر رشد چشم‎گیری در استفاده از مصالح FRP که نوع پیشرفته‎ای از کامپوزیت‎ها هستند، صورت پذیرفته است. وجود جذابیت‎های مهندسی زیادی در این نوع کامپوزیت‎ها مانند: نسبت مقاومت به وزن بالا، مقاومت بالا در برابر خستگی و دوام زیاد در مقابل خوردگی، منجر به افزایش کاربرد آنها شده است. مدل‎های تئوری زیادی جهت تعیین میزان افزایش مقاومت و شکل‎پذیریِ بتن محصور شده با FRP وجود دارد، اما مقایسه نتایج مدل‎ها با داده‎های آزمایشگاهی نشان دهنده‎ی وجود عدم قطعیت‎های زیادی در مدل‎های تئوری است. افزایش استفاده و بهینه از FRP به مقدار زیادی به توسعه دستورالعمل‎های طراحی آن بستگی دارد. به همین دلیل برآن شدیم که با استفاده از علم تئوری قابلیت اعتماد، میزان ایمنی آیین‎نامه‎های موجود جهت استفاده از FRP، در کشورهای ایران و آمریکا، را بررسی کنیم. یکی از عوامل مؤثر در بررسی شاخص ایمنی آیین نامه‎های طراحی هر کشور، شناسایی جامع و کامل عوامل احتمالاتی حاکم می باشد. این در حالی است که متأسفانه در کشور ایران در رابطه با متغیرهای بار و مقاومت مطالعات جامعی صورت نگرفته است. علاوه بر این، مطالعات انجام شده در زمینه قابلیت اعتماد ستون‎های بتن‎آرمه تقویت شده با FRP، بسیار محدود هستند، به همین دلیل سعی شده است که یک جامعه آماری برای مقاومت ستون‎های تقویت شده براساس شرایط آماری هر کشور، تشکیل شود و سپس با استفاده از روش‎ راکویتز-فیسلر میزان شاخص ایمنی آیین‎نامه‎های موجود مورد بررسی قرار بگیرد.