چکیده: مدیریت آب در قرن اخیر به دلیل افزایش روز افزون جمعیت، تأمین غذایی مردم جهان و تغییراقلیم به یک بحران مدیریتی برای کشورها علی الخصوص کشورهای جهان سوم تبدیل شده است. یکی از روش های کاهش مصرف آب، استفاده از الگوی بهینه کشت می باشد. در این راستا این تحقیق به بررسی تعیین الگوی کشت بهینه تحت سناریوهای تغییراقلیم در منطقه شاهرود با استفاده از الگوریتم ژنتیک پرداخته است. جهت تعیین الگوی کشت بهینه از برنامه نویسی در محیط متلب استفاده گردید. سطح زیر کشت هر محصول به عنوان متغیر تصمیم و کمینه کردن آب مصرفی و بیشینه کردن سود کشاورز بعنوان تابع هدف در نظر گرفته شد. در برنامه الگوریتم ژنتیک 13 سناریو تعریف شده است. سطح زیر کشت هر محصول در سناریوی یک از صفر تا صددرصد سطح زیر کشت منطقه، در سناریوهای 2 تا 10 از 10 تا 90 درصد سطح زیر کشت فعلی هر محصول و در سناریوهای 11 تا 13 از 10، 20 و 30 درصد سطح زیر کشت کل منطقه تغییر می کند. در بخش تغییراقلیم، دما و بارش 25 مدل AOGCM تحت دو سناریوی انتشار RCP4.5 و RCP8.5 در دو دوره آتی 2010 تا 2039 و 2040 تا 2069 تعیین گردید. سپس تبخیر و تعرق تحت ریسک 25% و 50% و 75% برای دو سناریوی مذکور محاسبه شده و مجددا برنامه الگوی کشت بهینه در این 12 حالت اجرا گردید. نتایج نشان داد که در تعیین الگوی کشت بهینه در شرایط فعلی سناریو شماره 12 بهترین سناریو می باشد این سناریو حدود 7% کاهش مصرف آب و 122% افزایش سود نشان می دهد. این سناریو بیشترین سطح زیر کشت را به گندم و جو و کمترین سطح زیر کشت را به یونجه و خربزه اختصاص داده است. نتایج ترکیب شرایط تغییراقلیم با الگوریتم ژنتیک برای سناریوی 12 نشان می دهد در شرایط تغییراقلیم سطح زیر کشت باید 20% کاهش یابد. نتایج نشان می دهد که در سناریوهای RCP4.5 و RCP8.5 در هر دو دوره، پس از گندم روند تغییرات سطح زیر کشت در تمامی سناریوها تقریبا یکسان می باشد. در تمامی سناریوهای تغییراقلیم پیاز بیشترین سطح زیر کشت و چقندر قند کم ترین سطح زیر کشت را به خود اختصاص داده است.