چکیده: خشکسالی یکی از پدیده های آب وهوایی و از جمله رخدادهایی است که هرساله خسارت های زیادی را باعث می شود. این پدیده از ویژگی های اصلی و تکرار شونده تمامی اقلیم ها به شمار می آید. اثرات خشکسالی صرفاً به نواحی خشک و نیمه خشک محدود نمی باشد. یکی از بخش های متأثر شده از شرایط بلند مدت خشکسالی منابع آب های زیرزمینی است که متأسفانه کمتر از سایر بخش ها مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق، بررسی خشکسالی و تأثیر آن بر منابع آب زیرزمینی در منطقه ای از مازندران می باشد. به منظور مطالعه و بررسی خشکسالی دشت مرکزی مازندران، از داده های بارش ایستگاه قائم شهر و آمل در دوره آماری 31 ساله (95-65) استفاده شده است. با استفاده از شاخص بارش استاندارد در مقیاس زمانی 3، 6 و12 ماهه، ویژگی های خشکسالی ارزیابی شده است. نتایج این ارزیابی حاکی از آن است که ایستگاه قائم شهر 5 سال و ایستگاه آمل 3 سال با خشکسالی مواجه بوده اند که مهمترین آنها خشکسالی سال 1388 می باشد که جزء خشکسالی های بسیار شدید می باشد. همچنین خشکسالی منطقه مورد مطالعه در طی دوره آماری (95-65) روند افزایشی دارد. در بررسی و تحلیل تراز آب چاه های پیزومتری، نقشه های هم تراز در مقیاس ماهانه، فصلی و سالانه ترسیم گردید. نتایج حاکی از آن می باشد سطح آب چاه های پیزومتری در دوره آماری (95-65) روند منفی دارد و بطور متوسط حدود 80 سانتی متر افت داشته است. در ادامه ارتباط بین SPI و تراز آب زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفت، نتایج نشان داد که بین SPI و تراز آب زیرزمینی رابطه مستقیمی وجود دارد و با کاهش SPI منطقه، تراز آب زیرزمینی نیز کاهش می یابد ولی این امر با تأخیر زمانی همراه می باشد.