چکیده: به منظور بررسی تاثیر نیتروکسین، ورمی کمپوست و سوپرفسفات تریپل بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم طارم محلی در استان مازندران این تحقیق در سال 1395 در یکی از مزارع شالیزاری واقع در استان مازندران شهرستان قائمشهر روستای زیلت اجرا شد . آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. فاکتورها شامل ورمی کمپوست در 2 سطح عدم مصرف ) (V0 و مصرف 5000 کیلوگرم در هکتار (V1)، سوپر فسفات تریپل در سه سطح عدم مصرف (P0)، مصرف 75 کیلوگرم در هکتار (P1)، مصرف 150 کیلوگرم در هکتار (P2) و کود بیولوژیک نیتروکسین در دو سطح عدم مصرف (N0) و مصرف (N1)، بوده است. هر کرت دارای 4 خط کاشت، فاصله نشاهای برنج از هم 25*25 سانتی متر در نظر گرفته شد. بیشترین عملکرد دانه از مصرف 5000 کیلوگرم در هکتار ورمی کمپوست به مقدار 2640 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که نسبت به تیمار بدون مصرف ورمی کمپوست از لحاظ آماری تفاوت معنی داری داشت. اما از لحاظ اقتصادی مصرف 5000 کیلوگرم در هکتار ورمی کمپوست که فقط 16 کیلوگرم افزایش عملکرد داشته توصیه نمی شود. تیمار مصرف نیتروکسین عملکرد را بالا برد (2641 کیلوگرم در هکتار) بنابراین با مصرف این ماده می توان تولید را در برنج بالا برد. بیشترین عملکرد دانه از تیمارهای 75 و 150 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل به ترتیب به مقدار 2648 و 2649 کیلوگرم به دست آمد که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری با هم نداشتند اما تفاوت معنی داری با مصرف نکردن این کود داشتند. بنابراین بهتر است که از سوپرفسفات تریپل در سطح 75 کیلوگرم در هکتار استفاده شود. بیشترین عملکرد دانه در اثر متقابل تیمارهای مصرف ورمی کمپوست و نیتروکسین با مصرف سوپرفسفات 150 و75 کیلوگرم در هکتار به ترتیب به مقدار 2679 و 2686 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که تفاوت معنی داری با هم نداشتند. همچنین نتایج مقایسه میانگین خصوصیات خاک بعد از برداشت نشان داده که مصرف 5000 کیلوگرم در هکتار ورمی کمپوست ماده آلی را به بیشترین میزان یعنی 50/3 درصد رسانید. بیشترین مقدار فسفر قابل جذب در مصرف 150 کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل به مقدار 8.7 قسمت در میلیون بوده. کمترین pH و بیشترین نیتروژن کل خاک به ترتیب به میزان 7.30 و 0.18 درصد در تیمار مصرف 5 لیتر نیتروکسین در هکتار به دست آمد.